Pierwsze podejście aby zwiedzić Piran - 1 maja - nie udało się ! Trzy parkingi przy wjeździe do tego zabytkowego miasteczka totalnie zastawione.
3 maja - już spokój i bez problemu zostawiamy auto na parkingu. Wjazd do miasta tylko na przepustki dla miejscowych. My zwiedzamy miasteczko spacerowym krokiem.
Piran to perła weneckiej architektury gotyckiej, z wieloma wąskimi uliczkami, jest oblegana latem przez niezliczone tłumy turystów. Panuje tu opinia, że najlepszą rzeczą w Piranie, o tej porze roku, jest możliwość szybkiego wyjazdu - mieliśmy próbkę tego co dzieje się w sezonie 1 maja !!!
Piran to starożytna osada, której nazwa pochodzi prawdopodobnie od greckiego słowa pyr, co znaczy ogień. Na krańcu półwyspu rozpalano wielkie ognisko wskazujące statkom drogę do portu w Aegidzie (obecnie Koper). Rzymianie, po zwycięstwie nad plemionami Ilirian i Celtów, założyli tu osadę i nazwali ją Piran. Po Rzymianach przyszła kolej na Słowian, Bizantyńczyków, Franków i patriarchów Akwilei. Pod koniec XIII w. władzę nad miastem na 500 lat przejęła Wenecja.
W przeciwieństwie do Kopru czy Izoli, których mieszkańcy wielokrotnie organizowali zbrojne powstania, Piran udzielił Wenecji pełnego poparcia w zmaganiach z Genuą i Akwileą. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że to Wenecja była największym odbiorcą pirańskiej soli. Okres wenecki był dla Piranu czasem największego rozkwitu – w mieście powstały wówczas najpiękniejsze budowle, a dookoła wzniesiono fortyfikacje.
W czasie rządów austriackich i włoskich, od początku XIX w. do końca II wojny światowej, gospodarka miasta popadła w totalną stagnację. Może dzięki temu, lecz niestety kosztem mieszkańców, Piran zachował swój średniowieczny charakter. Jest więc dzisiaj najlepiej zachowanym zabytkowym miastem wybrzeża adriatyckiego i chronionym zabytkiem kultury.
Obecnie centrum Starego Miasta stanowią Tartinijev trg i mała przystań na północ od portu. W średniowieczu najstarszą częścią ośrodka i zarazem jego centrum był dzisiejszy Trg 1 Maja (nazywany również Prvomajskim trgiem).
