Łukta - za czasów krzyżackich i niemieckich nosząca nazwę Locken - położona jest w obrębie krainy historycznej Prus Górnych (tzw. Oberlandu), w przeszłości zamieszkałej przez plemiona Pogezanów. Nazwa miejscowości i gminy pochodzi od staropruskiego słowa "Lucte" oznaczającego sitowie. Wieś wzmiankowana jest w dokumentach w roku 1340, a lokowana w roku 1352. Zasadźcą był Prus o imieniu Jone. W roku 1414, w czasie wojny z Zakonem Krzyżackim, Łukta została zniszczona przez wojska polskie, które spaliły młyn, 4 karczmy oraz 12 gospodarstw. W czasie wojny trzynastoletniej wieś uległa również spustoszeniu. W 1454 roku stacjonowali w Łukcie zaciężni żołnierze czescy w służbie krzyżackiej. W połowie XVI wieku we wsi były dwie karczmy, młyn, a oprócz chłopów pracowali także kowal i garncarz. Pod koniec XVI wieku działały już 4 karczmy, szkoła i cegielnia. Od 1706 roku w Łukcie odbywały się stałe targi końskie. W latach 1709-1710 w wyniku epidemii dżumy zmarła znaczna część mieszkańców. W 1783 roku Łukta stanowiła wieś królewską. W latach 1806-1807 została spustoszona przez kwaterujące tam wojsko francuskie.
W Łukcie warto zobaczyć gotycki parafialny kościół p.w. MB Częstochowskiej, pochodzący z początków XV wieku, a także posilić się smacznymi daniami kresowymi, serwowanymi w miejscowej restauracji "Wileńskiej".
