Frombork, podobnie jak Tolkmicko jest niewielkim miasteczkiem, liczącym około 3500 mieszkańców, położonym nad Zalewem Wiślanym u stóp malowniczego wzgórza, na którym wznosi się największy zabytek miasta - gotycka katedra p.w. NMP i św. Andrzeja. Miasto rozsławił jego najwybitniejszy mieszkaniec - kanonik tutejszej kapituły, Mikołaj Kopernik. Osiadł on we Fromborku w 1510 roku i mieszkał tu, nie licząc pobytu w Olsztynie w latach 1519-1521, aż do swej śmierci w roku 1543. We Fromborku prowadził też obserwacje astronomiczne, które zaowocowały teorią heliocentryczną. Dokonując obserwacji nieba posługiwał się bardzo prostymi instrumentami - kwadrantem słonecznym, sferą armilarną (astrolabium) i triquetrum. Tu napisał też swoje epokowe dzieło - "De revolutionibus orbium coelestium".
Historia miasta, kojarzonego z Kopernikiem sięga jednak czasów dawniejszych. W roku 1275, gdy w czasie kolejnego powstania Prusów przeciw Krzyżakom spalona została katedra w Braunsbergu (dzisiejszym Braniewie), biskup warmiński Henryk Fleming podjął decyzję o przeniesieniu do Fromborka kapituły i wybudowaniu tu katedry. Zespół katedralny powstał na wzgórzu, natomiast miasto, założone w 1277 roku, rozlokowało się u jego podnóża. Co ciekawe - obie te części zostały połączone w jeden organizm administracyjny dopiero 85 lat temu - w roku 1926. Badania, prowadzone przez archeologów nie potwierdziły wcześniejszego osadnictwa na tym obszarze. Nowo powstałe miasto zostało zasiedlone przez niemieckich osadników, którzy na cześć patronki katedry, Najświętszej Marii Panny, nadali mu nazwę Frauenburg. W dokumentach kanoników Frombork bywa określany natomiast jako "Castrum Dominae Nostrae" - Gród Naszej Pani. Pierwszą udokumentowaną datą nadania praw miejskich jest rok 1310. Mieszkańcy Fromborka trudnili się rybołówstwem, rolnictwem i rzemiosłem. Początkowo miasto było własnością biskupów warmińskich, później - kapituły warmińskiej. Nazywane było wówczas "Civitas Warmiensis". Po wojnie trzynastoletniej, na mocy pokoju toruńskiego z 1466 roku Frombork wraz z całą Warmią został włączony do Rzeczpospolitej. Zniszczenia i upadek gospodarczy przyniosły miastu wojny szwedzkie w XVII wieku. Po I rozbiorze Polski w roku 1772 Frombork znalazł się w granicach Królestwa Prus. Ożywienie gospodarcze nastąpiło dopiero w XIX wieku. Do miasta doprowadzono wówczas linię kolejową, a rozwijająca się turystyka sprzyjała budowie hoteli, gospód i pensjonatów. II wojna światowa przyniosła miastu poważne zniszczenia, które, na szczęście, w mniejszym stopniu dotknęły jego najwartościowszą część - Wzgórze Katedralne. W latach 1966-1973 przeprowadzono odbudowę Fromborka w ramach ogólnopolskiej akcji ZHP "Operacja 1001 Frombork".
We Fromborku nie byliśmy po raz pierwszy. Już wcześniej mieliśmy okazję zwiedzić piękną bazylikę archikatedralną p.w. NMP i św. Andrzeja, Wieżę Radziejowskiego, Muzeum Kopernika i port. Tym razem wizyta ograniczyła się jedynie do spaceru po mieście i obejrzeniu zabytków z zewnątrz. Bazylika archikatedralna była zamknięta i w ogóle, miasto wyglądało - w porównaniu z letnimi miesiącami - jak wyludnione. Nie udało się nam nawet zjeść tradycyjnej, smażonej rybki, bo wszystkie lokale, serwujące ją latem były pozamykane na cztery spusty. Duże wrażenie zrobił natomiast widok zamarzniętego portu i pokrytego lodem Zalewu Wiślanego. Ale, mimo wszystko, wydaje mi się że lepiej jednak odwiedzać Frombork latem.
