Zachęceni zachwytami przewodników postanowiliśmy wybrać się na Półwysep Punta Allen - niby niedaleko, a widoki podobno cudne i w wiosce rybackiej na końcu pólwyspu można zjeść świeżo złowionego homara - ktoś by się oparł? Wsiedliśmy w nasz osobowy samochód i ruszyliśmy drogą, która z pewnością dla samochodów osobowych nie była przeznaczona. Szybciej niż 20-30 km/h nie dało się jechać, więc podróż w obie strony zajęła nam cały dzień. Widoki po drodze faktycznie cudne - plaże pełne ptaków i muszli i nigdzie żywej duszy - przez całą drogę, minął nas jeden samochód, a i we wiosce nikogo poza tubylcami nie było. Homara zjedliśmy, ale czy był świeży, to już inna sprawa - niestety droga powrotna nie była przyjemna - kilka razy musieliśmy się zatrzymywać, żeby, oględnie mówiąc, "oddać hołd Matce Ziemi"... Może to nie wina jedzenia, może nie bez znaczenia było to, że nas okrutnie na tych wertepach wytrzęsło - tego już nie ustalimy - wpsomnienia z Punta Allen - mieszane.
