W odległości około 20 km od Mławy leży Działdowo. Swoje najpiękniejsze oblicze miasto ukazuje turystom wjeżdżającym od strony południowej, z Mazowsza. Nad dolinką Wkry (zwanej tu też Działdówką) rozciąga się panorama starej części miasta, z dominującymi czerwonymi dachami staromiejskich kamieniczek. Z daleka widać też białą wieżę kościoła i charakterystyczny dach ratusza. Nieco na prawo od drogi góruje smukły, ceglasty budynek wieży ciśnień. Najciekawszy obiekt Działdowa, czyli krzyżacki zamek, ukazuje się jednak dopiero po przekroczeniu rogatek miasta.
Swoje początki Działdowo wiąże właśnie z działaniami fortyfikacyjnymi Zakonu Krzyżackiego, który w 1306 roku zajął grodziszcze obronne Sasinów nad Wkrą, osadził w nim załogę i zbudował swoją strażnicę. Na początku lat 40. XIV wieku Krzyżacy rozpoczęli budowę zamku wraz z umocnieniami, którą ukończyli w 1391 roku. W roku 1344 wielki mistrz Zakonu Ludolf König nadał osadzie prawa miejskie oraz nazwę Soldov. Leżąc na granicy państwa krzyżackiego, a później Prus Książęcych, Królestwa Pruskiego oraz Rzeszy Niemieckiej z ziemiami polskimi, miasto stanowiło często przedmiot walk pomiędzy skonfliktowanymi państwami. Po kończącym wojnę trzynastoletnią II pokoju toruńskim Działdowo pozostało w granicach Prus Zakonnych, a następnie - po sekularyzacji Zakonu - Prus Książęcych, które do roku 1657 stanowiły lenno Polski.
Przygraniczne położenie pozwoliło miastu stać się ważnym miejscem na szlaku handlowym z Warszawy do Królewca, Gdańska i Elbląga oraz do Lidzbarka Warmińskiego i Olsztyna. W XVI i XVII wieku Działdowo nawiedzały kilkakrotnie epidemie "czarnej śmierci" - dżumy. W końcu XVIII stulecia zostało także dotknięte katastrofalnym pożarem, który wyrządził olbrzymie szkody. Wskutek intensywnego osadnictwa polskiego, mimo położenia poza historycznymi granicami Królestwa Polskiego, miasto uzyskało w dużej mierze polski charakter etniczny. Na początku XIX wieku w Działdowie Polacy stanowili około 74% ludności. W roku 1871, jako część Królestwa Prus miasto weszło w skład zjednoczonych Niemiec.
Po wybuchu I wojny światowej w 1914 roku Rosjanie trzykrotnie bezskutecznie próbowali zdobyć Działdowo, położone blisko granicy rosyjskiej. Spowodowało to znaczne zniszczenia, które administracja niemiecka zaczęła odbudowywać jeszcze w czasie wojny. Na mocy traktatu wersalskiego, po wojnie Działdowo zostało bez plebiscytu przyznane wraz z okolicznymi wsiami Polsce, pomimo protestów ludności niemieckiej. Głównym argumentem za takim rozwiązaniem była prowadząca przez Działdowo linia kolejowa Gdańsk-Warszawa, posiadająca strategiczne znaczenie dla państwa polskiego. W okresie międzywojennym miasto było stolicą powiatu.
II wojna światowa była prawdziwą tragedią dla okolic Działdowa. Założony przez hitlerowców Konzentrationslager Soldau stał się miejscem śmierci dla około 10.000 osób. Po wyzwoleniu w 1945 roku działał na jego miejscu obóz NKWD, w którym więziono i wysyłano w głąb ZSRR członków AK i osoby uznane za wrogów nowego ustroju.
Po wojnie Działdowo zachowało status miasta powiatowego, jednakże rowijało się dość wolno.Okresem prawdziwego rozkwitu miasta było dopiero ostatnie trzydzieści lat. Powstały nowe zakłady pracy i nastąpił intensywny rozwój usług dla ludności. Miasto znacznie się rozbudowało - powstały nowe osiedla, zbudowano nowoczesny szpital, zespół szkół i obiekty sportowe. Znacząco rozwinęła się także infrastruktura techniczna. Największą atrakcją miasta jest jednak jego historia i świadczące o niej zabytki. Turystów przyciąga w to miejsce historyczny klimat gotyckiego zamku i starego miasta, w ramach którego zachował się średniowieczny układ uliczek zabudowanych kamienicami sprzed dwóch wieków.
