Kilka kilometrów za Glinojeckiem, jadąc w stronę Gdańska, docieramy do Strzegowa - dużej osady, aspirującej do statusu miasta. Miejscowość położona jest nad Wkrą, a pierwsza historyczna wzmianka o niej pochodzi z roku 1349. W ówczesnym dokumencie, określającym granicę dzielnicy, stanowiącej odprawę wdowią dla księżnej Elżbiety, jest wymienione także Strzegowo w ziemi płockiej. Nazwę osady wywodzi się od słowiańskiego imienia "Strzeg". W XV wieku stanowiła ona własność możnego rycerskiego rodu herbu Dołęga. Na prośbę Stanisława ze Strzegowa, w roku 1420 biskup płocki erygował w miejscowości parafię. Potomkowie przybrali z czasem nazwisko Strzegowskich. Władali oni osadą niemal do końca XVI wieku, a po ich wymarciu dobra strzegowskie przejęła rodzina Mdzewskich (od nich pochodzi nazwa sąsiadującem ze Strzegowem wsi Mdzewo, którą mijamy w dalszej podróży w kierunku Mławy). W XVIII wieku Strzegowo było już dużą miejscowością - z kościołem parafialnym i karczmą. W czasie Powstania Styczniowego pod Strzegowem miała miejsce potyczka oddziału Zygmunta Padlewskiego z Kozakami. Uwłaszczenie chłopów po Powstaniu i dobra koniunktura gospodarcza w II połowie XIX wieku sprzyjały rozwojowi Strzegowa. W pobliżu powstała huta szkła, hamernia, tartak, młyn wodny, cegielnia, a osada stała się ośrodkiem lokalnego handlu. W roku 1910 w Strzegowie powstała Ochotnicza Straż Pożarna. Po II wojnie światowej miejscowość znacznie się rozbudowała. Powstały nowe osiedla, zespół szkół, ośrodek zdrowia, sklepy, gminna biblioteka publiczna i inne placówki kulturalno-oświatowe.
W miejscowości zachowały się dwa ciekawe zabytki - XVIII-wieczny drewniany kościół p.w. św. Anny (z 1756 roku) oraz położony w lesie nieopodal Strzegowa cmentarz żydowski, na którym zachowało się kilkanaście nagrobków. Więcej zdjęć z tego cmentarza zamieściłem w mojej podróży "Żydowskie cmentarze".
