Grecja miałaby być "highlightem" tego naszego szwędania się po kontynencie. Obrazy i niekończące się opowieści mojej mamy o tym jak piękna jest grecka wyspa Santorini, praktycznie zmusiły mnie by zaplanować ten fragment wyprawy. A plan był następujący: zaczynamy w Atenach, później Kreta i na koniec ta jedna i jedyna.
W Atenach dołączyłą do nas moja teściowa, by rozpocząć odkrywanie i delektowanie się nie tylko historią, ale i całą masą pyszności. Grecka kuchnia od paru łądnych lat jest moją faworytką. Stolica to jedno wielkie blokowisko z genialnym jądrem w postaci dzielnicy Plaka. Tu znajduje się 99% tego, co warto zobaczyć w Atenach. Nad całym tym zamieszaniem, gdzie 3,5 miliona nieco stukniętych Greków przepycha się ulicami, spokojnie góruje Akropol z Partenonem w jego sercu. Choć kilka miesięcy temu mieliśmy niesamowitą przyjemność zobaczyć większość starożytnych zabytków Egiptu, które ojcują, jeśli nie dziadkują tym w Grecji, wciąż nasze europejskie korzenie powalają na kolana i nie pozostawiają obojętnym. Ciekawe muzea i świetne restauracje nie zatrzymają nas jednak na długo. Czas na wyspy.
Kretę wybraliśmy nieco przypadkiem. Jak w większości miejsc podczas tej podróży sezon turystyczny, a właściwie jego brak, utrudnia nam poruszanie się pomiędzy wyspami. Promy kursują sporadycznie, a na dodatek niekończące się strajki i chmura wulkaniczna, stają się wielce upierdliwe. Prawdopodobnie najpiękniesze miasteczko na wyspie to Chania, gdzie wenecka architektura pozostawia piękno w postaci uroczego historycznego nadbrzeża. Góry ryb i owoców morza powodują, że uśmiech nie znika z mojej twarzy przez bardzo długi czas. Na wyspie, nieopodal Iraklionu-stolicy, znajdują się ruiny Knossos, w których podziemiach według legendy miał mieszkać sam Minotaur. Dziś ciekawie zrekonstruowane, świetnie ilustrują kulturę sprzed ponad 1400 lat.
Na koniec perełka w koronie. Najczęściej odwiedzana grecka wyspa to Santorini, idylliczna oaza piękna i luksusu. Charakterystyczne białe domy, niebieskie kopuły kościołów i niezapomniane zachody słońca to obrazy, które chcę się pamiętać przez całe życie. Pozwolę zdjęciom mówić samym za siebie. Prawda jest taka, o ile można to sobie wyobrazić, że Santorini jest jeszcze piękniejsze w rzeczywistości.Już tęsknię!
