Choć osady słowiańskie w okolicach dzisiejszego Piotrkowa istniały już w VII wieku, to pierwsza historyczna wzmianka o miejscowości pochodzi z dokumentu księcia Leszka Białego, wydanego dla opactwa cystersów w Sulejowie w 1217 roku. W II połowie XIII wieku Piotrków został włączony do Księstwa Sieradzkiego (ducatus Siradiae). W ostatniej dekadzie tegoż stulecia, Piotrków uzyskał prawa miejskie. Za panowania króla Kazimierza III Wielkiego spisano tzw. statuty wiślicko-piotrkowskie, stanowiące kodyfikację praw dla Małopolski (statuty wiślickie) oraz dla Wielkopolski (statuty piotrkowskie). Były to jedne z pierwszych w Polsce regulacji prawotwórczych. Statut wielkopolski został wydany w obecności arcybiskupa gnieźnieńskiego, prałatów, możnowładców i szlachty na wiecu ustawodawczym w Piotrkowie w latach 1356-1362. W latach 1442-1628 Piotrków był miejscem odbywania synodów prowincji gnieźnieńskiej. Tu w roku 1467 ratyfikowano II pokój toruński, a w dwa lata później wielki mistrz krzyżacki Heinrich VI Reuss von Plauen złożył hołd lenny królowi Kazimierzowi IV Jagiellończykowi.
W roku 1493 odbył się w Piotrkowie pierwszy sejm walny, uznawany za początek parlamentaryzmu polskiego. W kolejnym stuleciu w mieście odbywały się następne sejmy oraz zjazdy generalne i prowincjonalne szlachty polskiej. W roku 1578, za panowania Stefana Batorego utworzono w Piotrkowie Trybunał Koronny dla Wielkopolski (Iudicium Ordinarium Generale Tribunalis Regni). Sądzili w nim reprezentanci szlachty (26 deputatów) i duchowieństwa (6 deputatów). Stąd też nazwa miasta wzbogaciła się o przydomek „Trybunalski”.
W czasach „potopu” (w latach 1655-1657) oraz w lczasie III wojny północnej (w 1702 roku) Piotrków był zajęty przez wojska szwedzkie. W wyniku II rozbioru Polski w roku 1793 miasto dostało się pod panowanie pruskie, zaś w okresie napoleońskim, w latach 1807-1815 należało do departamentu kaliskiego Księstwa Warszawskiego. Postanowienia kongresu wiedeńskiego włączyły Piotrków do Królestwa Polskiego. Kilka lat po upadku Powstania Styczniowego władze carskie utworzyły gubernię piotrkowską, w skład której wchodziły m. innymi Łódź, Częstochowa i Zagłebie Dąbrowskie. W czasie I wojny światowej miasto początkowo kilkakrotnie przechodziło z rąk do rąk, ostatecznie w grudniu 1914 roku zajęły je wojska austriackie, które okupowały je do końca wojny.
W niepodległej II Rzeczypospolitej Piotrków Trybunalski wszedł w skład wojewówdztwa łódzkiego. Po wybuchu II wojny światowej miasto było kilkakrotnie bombardowane, a po stoczonej pod nim bitwie, zostało 5 września 1939 roku zajęte przez oddziały Wehrmachtu. W czasie okupacji hitlerowskiej właśnie w Piotrkowie już na przełomie września i października 1939 roku utworzono pierwsze w Europie getto dla ludności żydowskiej. Zostało ono zlikwidowane jesienią 1942 roku, a większość ludności żydowskiej (około 20 tys. osób) została wywieziona do obozu zagłady w Treblince. Pozostałe, tzw. „małe getto”, liczące około 3500 mieszkańców zostało zlikwidowane w 1944 roku. 18 stycznia 1945 roku Piotrków został zajęty przez oddziały Armii Czerwonej i Wojska Polskiego. W latach 1975-1999 miasto było siedzibą województwa.
Krótki pobyt w Piotrkowie nie pozwolił na zwiedzenie wielu innych - poza przedstawionymi na zdjęciach - ciekawych zabytków miasta, takich jak choćby kilka innych kościołów, synagoga, zabytkowy kirkut i cmentarz katolicki. Dlatego też, przy najbliższej nadarzającej się okazji nie ominiemy Piotrkowa.
