Opisywana podróż, to właściwie dwie wycieczki, które mieliśmy okazję odbyć w maju 1994 roku. Ponieważ dzielił je zaledwie trzytygodniowy odstęp w czasie, a druga była niejako dopełnieniem pierwszej, pozwoliłem sobie połączyć je w jedną relację.
Pierwszym zwiedzanym miejscem był Reszel. Za datę jego powstania przyjmuje się rok 1241, kiedy to podbijający Barcję Krzyżacy zbudowali tu drewnianą strażnicę. Po stłumieniu powstania Prusów w II połowie XIII wieku na jej miejscu zbudowano murowany zamek i choć osada stanowiła własność biskupią, to był on jeszcze przez kilkanaście lat obsadzony przez załogę rycerzy Zakonu NMP. W roku 1337 Reszel uzyskał prawa miejskie, a odpis dokumentu lokacyjnego (w którym występuje on pod nazwą Resil) zachował się do dnia dzisiejszego. Pod koniec XIV wieku miasto miało duży gotycki kościół, zamek biskupi, klasztor, ratusz, składy towarowe, szpital, wodociąg oraz mury obronne i było drugim pod względem znaczenia i zamożności ośrodkiem na Warmii. Po bitwie grunwaldzkiej w 1410 roku w Reszlu przebywały przez pewien czas wojska króla Władysława II Jagiełły. W roku 1440 Reszel przystąpił - jako jedno z miast założycielskich -do antykrzyżackiego Związku Pruskiego. W roku 1454 wraz z innymi miastami pruskimi Reszel wypowiedział posłuszeństwo Krzyżakom, lecz w następnym roku został opanowany przez wojska zakonne. Na mocy II pokoju toruńskiego, kończącego w roku 1466 wojnę trzynastoletnią, Warmia wraz z Reszlem przeszła pod panowanie króla polskiego. Miasto rozwijało się, zbudowano nowe mury obronne, kwitło rzemiosło i handel, pracowały tu liczne warsztaty malarskie, snycerskie, rzeźbiarskie i złotnicze. Wojny polsko-szwedzkie w XVII wieku szczęśliwie nie spowodowały większych zniszczeń, choć towarzyszące im przemarsze wojsk i zarazy zahamowały rozwój miasta. W latach 30. XVII wieku w Reszlu powstało kolegium jezuickie, w którym kształcili się zarówno katolicy, jak i protestanci. W roku 1655 miasto wykupiło się spod władzy biskupiej. W okresie baroku Reszel słynął, jako miasto artystów. Tworzył tu m. innymi rzeźbiarz Krzysztof Peucker (1662-1735). Na początku XVIII wieku (w latach 1709-1911) Reszel, podobnie jak wiele innych miejscowości na Warmii, nawiedziła katastrofalna epidemia dżumy. Po I rozbiorze Polski w roku 1772 Reszel wszedł w granice zaboru pruskiego. Miejscowy zamek został przekształcony w więzienie i magazyn. Dwa wielkie pożary z lat 1806 i 1807 poważnie zniszczyły miasto, a kolejne pożary w 1841 i 1917 roku sprawiły, że miasto już nie odzyskało dawnego znaczenia. W roku 1811 w Reszlu, noszącym wówczas niemiecką nazwę Rößel, miał miejsce ostatni w Europie przypadek spalenia czarownicy na stosie (po uprzednim uduszeniu). Ofiarą była niejaka Barbara Zdunk, której wszakże oprócz czarów zarzucono również poważne przestępstwo natury stricte kryminalnej (podpalenie). Po wybuchu I wojny światowej Reszel został zajęty przez wojska rosyjskie. W czasie następnej - II wojny światowej miasto uniknęło większych zniszczeń.
W mieście zachował się średniowieczny układ urbanistyczny oraz kilka ciekawych zabytków, o których więcej informacji podaję w opisach zdjęć.
