-
-
- Krzyży nie stawiano przypadkowo, każdy coś znaczy, do czegoś nawołuje, przypomina o jakimś zdarzeniu. W czasie rozbiorów Polski stawianie krzyży i kapliczek było zabronione. Stawiano je w miejscach ważnych, szczególnych, znaczących dla ludzi, przy kościołach, w centrum osady wyznaczając w ten sposób ich punkt centralny. Na początku lub na końcu zabudowań wytyczając jej granice. Na rozstajach dróg, gdzie żegnano odchodzących lub witano ważnych gości. W miejscu gdzie walczono o niepodległość – dla uczczenia poległych w potyczkach podczas działań wojennych. Stawiano je na skraju pól. także przy ścieżkach prowadzących do lasu.
Na krzyżach przydrożnych są napisy, często słowa Jezusa, cytaty z Ewangelii, modlitwy i pobożne życzenia fundatorów. Krzyże stawiano też dla upamiętnienia nagłej lub tragicznej śmierci w wypadku czy od uderzenia pioruna. Wierzono, że jego dusza nie zazna spokoju dopóki nie zostanie postawiony przydrożny krzyż lub kapliczka. One miały zapewnić wieczny spokój.
-
