Komentarze użytkownika jolrop, strona 201

Z Nieborowa i jego okolic zostali w styczniu 1945 wywiezieni przez NKWD do Krasnogorska pod Moskwą ostatni jego właściciele, Janusz i Anna z Lubomirskich Radziwiłłowie wraz z córką Izabellą zwaną Balalą oraz inni przedstawiciele arystokracji polskiej m.in. Beata i Adam Braniccy z córkami Marią i Anną, a także Sobańscy i Zamoyscy. Księżna Izabella nigdy już nie wróciła do domu, zmarła na serce w więzieniu, a Adam Branicki zmarł wkrótce po powrocie do kraju po ponad 2,5 rocznym pobycie na zesłaniu. Wiele razy byłam w Nieborowie i za każdym razem wracały do mnie słowa Marii Z Branickich Wolskiej, która w czasie zesłania opisywała życie w Krasnogorsku osładzając je sobie i pozostałym wspomnieniami sprzed wojny.
Dzięki Asiu za wspomnienie Nieborowa i Arkadii:) Pozdrawiam.

No pewnie tak. Ale po co odbudowywać katolickie kościoły, skoro w Szkocji, tak jak na całym Zachodzie, obserwowany jest regres wiernych?

Piotrze to dość łaskawe i piękne poetyckie stwierdzenie na ewidentny brak wiedzy o fotografowaniu i obrobce zdjęć:)

Klan Pringlów to jeden z najstarszych i najbardziej obsypanych zaszczytami, ale też zasłużonych dla państwowości szkockiej, rodów zamieszkujących pogranicze ( Scotish Borders) już od 13 wieku.

W prawie wszystkich ruinach gdzie byliśmy są rusztowania, bo wszystkie są zabezpieczane. Klimat szkocki nie służy zabytkom: wieczna mżawka nasycona solą i silne wiatry skutecznie niszczą to co zostawili po sobie przodkowie.

A dziś w 69 rocznicę tego heroicznego zrywu okupionego krwią dziesiątek tysięcy, są tacy, którzy pozwalają sobie na gwizdy i buczenie na tych, którzy w nim uczestniczyli. Gdzie jesteśmy my, a gdzie stoją oni? Sorry za emocje, ale w takich chwilach, gdy widzę 97 letniego generała Ścibor-Rylskiego i proszącego o ciszę nad mogiłami Powstańców wstyd mi za tych, ktorzy na Powązki przyszli 1 sierpnia, aby manifestować swe poglądy polityczne. Dzięki Leszku za falę wzruszeń:)

[*]

CK dezerterzy to przecież zupełnie inna historia, a ten plakat pokazuje ideę wojny w okupowanej Polsce. To nie my byliśmy okupantami. Straszne, ale nie można zapominać.

Kasiu:) Po tej relacji pozwolę sobie zagościć na dłużej na Twoim profilu. Chiny to moje marzenie, na szczęście już w bliższej niż dalszej przyszłości do zrealizowania. Niestety na pewno z biurem turystycznym. Z przyjemnością poczytałam i obejrzałam. Chętnie zobaczyłabym więcej informacji o zwiedzanych miejscach, ale znajdę w przewodnikach opisywane obiekty i doczytam. Pozdrawiam i dziękuję za prawdziwą ucztę duchową wśród terakotowych wojaków, mnichów i muzułmanów.

Przepiękne!