Otrzymane komentarze dla użytkownika snickers1958, strona 370

Frombork to miasteczko liczące ok. 2500 mieszkańców. Jest położone nad brzegiem Zalewu Wiślanego, nad krańcami niziny Młynarskiej i Wysoczyzny Elbląskiej, pomiędzy rzekami Baudą i Narusą.

W roku 1275 kiedy po kolejnym powstaniu Prusów doszczętnie spalono katedrę w Braniewie biskup warmiński postanowił przenieść kapitułę warmińską i wybudować katedrę we Fromborku. Powstały w wyniku tego wyboru w ostatniej ćwierci wieku XIII kompleks osadniczy składał się z dwóch, całkowicie od siebie niezależnych, jednostek: zespołu katedralnego na wzgórzu i miasta nad brzegiem Zalewu Wiślanego. Każda z nich posiadała odmienne podstawy prawne. Dopiero w końcu wieku XIX tarasy górny i dolny powiązano w jeden zespół, natomiast w roku 1926 Wzgórze Katedralne i miasto połączone zostały administracyjnie.


Miasto założone zostało około roku 1277. Badania archeologiczne nie potwierdziły istnienia tutaj wcześniejszego osadnictwa. Nazwę przyjęto od Najświętszej Marii Panny, patronki katedry. Osadnicy niemieccy nazywali je - Frauenburg, a kanonicy warmińscy w swoich dokumentach pisali Castrum Dominae Nostrae - Gród Naszej Pani. Ona też zajęła miejsce w herbach miasta i kapituły.
Frombork początkowo stanowił własność biskupów warmińskich, od roku 1320 należał do kapituły. Zwany był wówczas Civitas Warmiensis (miasto warmińskie). Tak też było w istocie, gdyż Frombork był stolicą Warmii. Pierwszą udokumentowaną datą nadania praw miejskich jest rok 1310. We Fromborku przebywał Mikołaj Kopernik, który jako kanonik kapituły warmińskiej żył i pracował na Wzgórzu Katedralnym niemal nieprzerwanie od roku 1510 do dnia swojej śmierci w maju 1543 roku. Właśnie tutaj Mikołaj Kopernik opracował "De Revolutionibus", dzieło które odmieniło dotychczasowe pojęcia o wszechświecie. Zespół katedralny na wzgórzu jest klejnotem architektury na Warmii i miejscem, gdzie pochowano Mikołaja Kopernika.
Od czasów założenia życie mieszkańców miasta wiązało się głównie z rybołówstwem i rolnictwem. Z biegiem lat powstawały tutaj warsztaty rzemieślnicze świadczące głównie usługi dla kanoników i służby kościelnej. Już w średniowieczu wymieniano funkcjonowanie we Fromborku cechów krawców, piekarzy, piwowarów oraz gildii rybackiej. Po kilkakrotnych zniszczeniach zabudowy miejskiej w czasie wojen szwedzkich rozpoczyna się w drugiej połowie wieku XVII upadek gospodarczy.
Pewne ożywienie daje się zauważyć po roku 1837, kiedy przeniesiono tutaj siedzibę biskupstwa. Rozwój turystyki, który nastąpił w końcu wieku XIX, spowodowany m.in. uruchomieniem w roku 1899 linii kolejowej, sprzyjał dalszemu rozwojowi miasteczka jako znaczącego już ośrodka turystyczno-wypoczynkowego. Powstało wówczas kilka hoteli, gospód i pensjonatów.
Zarówno warownia katedralna, otaczające ją kanonie, jak i miasto często niszczono w licznych wojnach. II wojna światowa szczególnie ciężko doświadczyła miasto. Front przetoczył się dolnym tarasem, dlatego Wzgórze Katedralne poniosło mniejsze straty. Po zakończeniu wojny Frombork po 173 latach powrócił do Polski.

W latach 1966-1973 prowadzono odbudowę Fromborka, w ramach akcji Związku Harcerstwa Polskiego pod kryptonimem "Operacja 1001 Frombork". 2391 instruktorów i harcerzy za swoją nienaganną pracę, trwającą co najmniej trzy turnusy, otrzymało najwyższe wyróżnienie - tytuł Honorowego Obywatela Fromborka (HOF). "Operacja 1001 Frombork" przygotowywała obchody 500. rocznicy urodzin Kopernika. W roku 1946, podjęto decyzję o zorganizowaniu Muzeum Mikołaja Kopernika. Muzeum to udostępniono zwiedzającym we wrześniu 1948.

Liceum Hosianum w Braniewie Liceum Hosianum w Braniewie
Na zachód od kościoła św. Katarzyny w Braniewie, w pobliżu rynku znajduje się odbudowany, XVIII-wieczny gmach Liceum Hosianum (nazwanego tak na część kardynała Stanisława Hozjusza, który sprowadził do Braniewa jezuitów). To słynne kolegium zostało założone 1565 r., a w sześć lat później powstała przy nim jezuicka drukarnia. Warto wiedzieć, że jednym z wykładowców był tam św. Andrzej Bobola. W XVI-XVII w. kształcono tu misjonarzy, którzy następnie udawali się m.in. do Skandynawii i na Ruś....


PS wcześniejszy komentarz jest pomyłką i nie umiem go usunąć.

Braniewo to najstarsze miasto warmińskie, położone na obu brzegach Pasłęki, w pobliżu ujścia do Zalewu Wiślanego.. Było pierwszą stolicą Warmii i siedzibą biskupów warmińskich. W 1945 r. Braniewo zostało zniszczone (w 85%) i splądrowane...

Cmentarz żołnierzy radzieckich (Braniewo)

W rejonie Świętej Siekierki - Tolkmicka - Fromborka -Braniewa poległo 20 926 żołnierzy radzieckich. Prochy ich spoczywają na cmentarzu w Braniewie. Wielkie straty poniosły też wojska niemieckie. Piękne jeszcze przed kilku miesiącami Braniewo leżało w gruzach. Wojna w 80% zniszczyła miasto, w tym 75 % budynków mieszkalnych, 35 % przemysłowych, 17 % budynków użyteczności publicznej.

Cmentarz żołnierzy radzieckich (Braniewo)

W rejonie Świętej Siekierki - Tolkmicka - Fromborka -Braniewa poległo 20 926 żołnierzy radzieckich. Prochy ich spoczywają na cmentarzu w Braniewie. Wielkie straty poniosły też wojska niemieckie. Piękne jeszcze przed kilku miesiącami Braniewo leżało w gruzach. Wojna w 80% zniszczyła miasto, w tym 75 % budynków mieszkalnych, 35 % przemysłowych, 17 % budynków użyteczności publicznej.

Cmentarz żołnierzy radzieckich (Braniewo)

W rejonie Świętej Siekierki - Tolkmicka - Fromborka -Braniewa poległo 20 926 żołnierzy radzieckich. Prochy ich spoczywają na cmentarzu w Braniewie. Wielkie straty poniosły też wojska niemieckie. Piękne jeszcze przed kilku miesiącami Braniewo leżało w gruzach. Wojna w 80% zniszczyła miasto, w tym 75 % budynków mieszkalnych, 35 % przemysłowych, 17 % budynków użyteczności publicznej.

18-tysięczne miasto na Równinie Warmińskiej od 800 lat strzeże ujścia Pasłęki, tyle że dziś zamiast starych murów otaczają je poligony i koszary wojsk pancernych. Mimo długiego rodowodu Braniewo jest młode - rok 1945 przetrwało zaledwie kilkanaście obiektów. Mieszkańcy szanują jednak tradycję - w pustawym centrum wyrastają nowoczesne budynki, zgrabnie komponujące się z pozostałościami starówki.

Miasto powstało około 1240 r. na miejscu dawnego staropruskiego grodu Brusebergue, który w 1260 r. podczas powstania pruskiego uległ całkowitemu zniszczeniu. W 1274 r. Braunsberg (po polsku nazywany Brunsbergą) zbudowano na nowo i 1 kwietnia 1284 r. otrzymał z rąk biskupa Henryka Fleminga lokację na prawie lubeckim. Już od XIV w. Braniewo należało do Hanzy, a jego rosnące znaczenie polegało również na tym, że było jedynym warmińskim portem morskim. Rozwijało się wspaniale, a jego prestiż wzrósł dodatkowo, gdy utworzono tu pierwszą siedzibę biskupów warmińskich i kapituły warmińskiej. Niestety, wojny szwedzkie i związane z nimi grabieże przyniosły upadek. W czasie rozbiorów miasto znalazło się w granicach zaboru pruskiego. W 1945 r. uległo znacznemu zniszczeniu i zostało splądrowane przez Armię Radziecką.

Amfiteatr jest obiektem otwartym i ogólnodostępnym. Stanowi nie tylko miejsce organizacji imprez okolicznościowych takich jak: Dni Braniewa czy Noc Świętojańska, ale jest również miejscem stale odwiedzanym przez turystów i mieszkańców Braniewa. Dzięki realizacji projektu braniewski amfiteatr wraz z zabytkowym otoczeniem będzie stanowił prawdziwą wizytówkę miasta a mieszkańcy wraz z rodzinami będą mieli bezpieczne i przyjemne miejsce do spędzenia wolnego czasu.

Sąd Rejonowy w Braniewie - dla miasta Braniewo oraz gmin: Braniewo, Frombork, Godkowo, Lelkowo, Młynary, Pieniężno, Płoskinia i Wilczęta.

"Resztki zamku biskupów warmińskich, wzniesionego w obrębie murów miejskich, obok kościoła parafialnego (południowo-wschodnia część miasta). Zamek zbudowano po 1280 dla biskupa Henryka Fleminga. Przebudowano go w XIV w., a po wonie trzynastoletniej odbudowano pod koniec XV w. Zniszczony zamek na rozkaz władz pruskich rozebrano pod koniec XIX w." cytuję Orzel954.