Otrzymane komentarze dla użytkownika grulciu

Ciekawa podróż... pięknie ująłeś ten nadmorski spokój, ciszę i naturę! miałam przyjemność poznawać Estonię przez ok 3 tygodnie i był to magiczny czas... niestety nie dotarłam na Saaremę, szkoda.. bo prezentuje się wyjątkowo! Ale to kolejny powód, by kiedyś tam wrócić :) Pozdrawiam !!

piękny ten spokój :)

Bardzo ładna podroz,pozdrawiam

Co racja to racja! Niestety nie pamiętam skąd wziąłem tę Katarzynę, ale mogłem sprawdzić. A Twoja znajomość tematu imponująca, dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

Miło było przypomnieć sobie kilka znajomych miejsc. W Estonii byliśmy 6 lat temu .Spędziliśmy 3 dni w Tallinie a w drodze powrotnej przejechaliśmy przez Parnawę. Tallin bardzo nam się podobał. Starówka jest przepiękna i bardzo rozległa. Polecam każdemu. Pozdrawiam.

To samo miejsce: http://kolumber.pl/photos/show/231399

Zgadzam się, że niezbyt pasuje do hanzeatyckiej architektury tallińskiej Starówki. Ale nie jest on prezentem od Katarzyny II, gdyż inicjatywa jego budowy zrodziła się w końcu XIX wieku, a więc prawie 100 lat po jej śmierci. Świątynia ta miała zastąpić zbyt mały sobór Przemienienia Pańskiego (być może on był owym prezentem Katarzyny II). Inicjatorami budowy obecnego soboru byli ówczesny gubernator estoński Siergiej Władimirowicz Szachowskoj (1852-1894) oraz proboszcz parafii Przemienienia Pańskiego w Tallinnie ks. K. Tizik. W roku 1887 Świątobliwy Synod Rządzący (Святейший Правительствующий Синод) - organ kierowniczy Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, zatwierdził plan budowy nowego soboru w mieście i przekazał na ten cel 60 tys. rubli. Gubernator estoński uznał jednak tę sumę za niewystarczającą i za zgodą cara Aleksandra III (1845-1894) rozpoczął ogólnorosyjską zbiórkę funduszy na budowę. Autorem projektu budynku był Michaił Timofiejewicz Preobrażeński (1854-1930). 30 sierpnia 1895 roku arcybiskup ryski i mitawski Arseniusz (Aleksander Dmitrijewicz Briancew; 1839-1914) poświęcił miejsce budowy, dwa lata później rozpoczęto wylewanie fundamentów; 30 sierpnia 1895 roku poświęcony został kamień węgielny. W 1899 roku do wnętrza budowanej cerkwi wstawiony został ikonostas. W marcu 1900 roku ukończono prace nad wystrojem wnętrza i 30 kwietnia 1900 biskup ryski i mitawski Agatangel (Aleksander Ławrentjewicz Prieobrażenski; 1854-1928), w asyście protoprezbitera Jana Kronsztadzkiego (Iwana Iljicza Siergijewa; 1829-1908) poświęcił gotową świątynię.

...ja bym raczej przewidywał dyskusje o równouprawnieniu ... :-) ...

...sądząc po ilości kwiatów porastających ten sprzęt, to on już dawno ryb nie straszył...

...po aktywności poprzedników, kimkolwiek byli ... :-) ...