-
-
- Życie na dalekiej północy wiąże się z problemami okresowego braku naturalnego rytmu dobowego, co jest szczególnie uciążliwe podczas nocy polarnej. „Ludzie północy cierpią na depresję zimową. Objawia się ona zmęczeniem i brakiem aktywności. Człowiek potrzebuje więcej snu i chętniej sięga po słodycze. Słabnie życie towarzyskie, rośnie za to liczba konfliktów. Kobiety cierpią dwa razy częściej niż mężczyźni”. Tyle cytat z prasy. Można się jedynie nie zgodzić z twierdzeniem o słabnącym zimą życiu towarzyskim, bowiem zima to od wieków czas wzajemnych odwiedzin i wspólnych biesiad.
-
Komentarze
-
Niedawno gdzieś przeczytałem, że najpiękniejsze zorze polarne występują podobno w okresie równonocy wiosennej... -
To wiem,zorza polarna mnie kusi...:-) -
Z tym, że na zorze polarną nie trzeba jechać aż na Grenlandię. Znacznie bliżej i taniej można ją zobaczyć w północnej Skandynawii.
-
Żeby zobaczyć zorzę polarną,to bym pojechała.
Ale żeby w nocy było słońce,tego nie przerabiałam.Też bym się dziwnie czuła. -
Też o tym czytałem. W czasie zimy warto jednak przyjechać na północ, by podziwiać piękną zorzę polarną. Ale nie zastąpi to jednak światła słonecznego. Swoją drogą też dziwnie się czuliśmy w środku "nocy", gdy teraz na progu lata słońce było cały czas na niebie...
-
Czytałam,że na Półwyspie Skandynawskim jest ogromna ilość depresji i spora liczba samobójstw.
Kupuje się tam specjalne lampy do naświetleń,żeby zupełnie nie zwariować.
Tu pewnie jest nie lepiej.
Osobiście nienawidzę zimy,nie biesiaduję i nikogo nie odwiedzam.