-
-
- Katedra w Lubece (Dom zu Lübeck) jest kościołem wybudowanym na przełomie XII i XIII wieku. Jest to zarazem pierwsza tak wielka świątynia z cegły, wzniesiona na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. W 1160 roku biskup Gerald przeniósł siedzibę biskupstwa z Oldenburga w Holsztynie do Lubeki, założonej rok wcześniej przez księcia saskiego Henryka Lwa (Heinrich der Löwe; 1129-1195). Henryk podarował biskupowi tereny na południu miasta doskonale nadające się pod budowę katedry oraz domów dla kanoników. Najpierw powstał kościół drewniany, poświęcony w 1163 roku. W roku 1173 położono kamień węgielny pod budowę kamiennej katedry. Jednak z braku wystarczającej ilości kamienia w okolicy, podjęto decyzję o użyciu cegły. Kościół postawiono na planie krzyża w formie romańskiej bazyliki. W 1247 roku katedra została poświęcona, a jej patronami zostali św. Jan Chrzciciel oraz Św. Mikołaj. W ciągu następnych lat miała miejsce przebudowa i rozbudowa świątyni w stylu gotyckim. Do reformacji katedra podlegała biskupowi, w latach późniejszych do roku 1803 była własnością miasta oraz kapituły katedralnej. Po rozwiązaniu kapituły przeszła na własność miasta. Katedra została bardzo poważnie zniszczona w czasie nalotu brytyjskiego w marcu 1942 roku. Jej odbudowa trwała do 1982 roku. Wieże katedry wznoszą się na wysokość 115 m.
-
