-
-
- Widok z Bulwaru Filadelfijskiego na mury obronne. Najdłuższy odcinek zachowanych toruńskich murów obronnych ciągnie się wzdłuż Wisły. Jest to jednak zaledwie nieco ponad kilometrowa część z dawnego 4-kilometrowego obwodu. Poza tym fragmenty murów wraz z innymi elementami średniowiecznego i nowożytnego systemu fortyfikacyjnego znaleźć można m.in. wzdłuż południowego i północnego odcinka ulicy Podmurnej oraz w okolicach placu po dominikańskim zespole klasztornym i Kościele św. Mikołaja. Toruń praktycznie od początku istnienia otoczony był podwójnym pierścieniem murów obronnych z mokrą fosą pomiędzy nimi (jedynie od strony Wisły mur był pojedynczy). Swój system obronny posiadały wszystkie trzy toruńskie jednostki urbanistyczne: Stare Miasto, Nowe Miasto oraz zamek krzyżacki. Nieodłącznym elementem obronnym tego systemu fortyfikacyjnego były baszty, bramy i barbakany. W ciągu 4-kilometrowej linii toruńskich murów obronnych znajdowały się 54 baszty, 11 bram i 2 barbakany typowe. Do dziś zachowało się: 9 baszt i 3 bramy. Toruńskie średniowieczne obwarowania należały do najsilniejszych nie tylko w państwie krzyżackim, ale i w całej Polsce. Prawie zawsze na basztach i bramach umieszczano ceramiczne fryzy ornamentacyjne - miały one w oczach przyjezdnych i atakujących podkreślać bogactwo i potęgę miasta. Obrona murów była zadaniem mieszczan skupionych w Kurkowym Bractwie Strzeleckim, założonym około 1352 roku. Wkrótce jednak po wojnie trzynastoletniej (1454-1466) zawodowy oddział wojskowy stał się stałą strukturą organizacyjną w mieście. Żołnierze tego oddziału, tworzący tzw. milicję miejską, pełnili służbę wartowniczą na murach i przy bramach, strzegli porządku publicznego i pomagali siłą egzekwować nakazy Rady Miejskiej. Widoczna na zdjęciu Baszta Wartownia Baszta pochodzi z końca XIII wieku i uważana jest za najstarszą z zachowanych baszt miejskich. Zbudowana jest na planie czworoboku i połączona w jeden zespół z widocznym z tyłu gotyckim Dworem Mieszczańskim Bractwa św. Jerzego.
-
