-
-
- Ulica Grójecka to główna ulica Ochoty, biegnąca od Placu Artura Zawiszy do wiaduktu linii kolei radomskiej na granicy z dzielnicą Włochy, gdzie przechodzi w Aleję Krakowską. Ulica powstała na miejscu starego traktu, uregulowanego w latach 1818-1823, biegnącego przez wieś Raków oraz miasta Grójec i Radom do Krakowa, jednocześnie obsadzono ją dwoma szpalerami drzew. Nazwę aleja lub ulica Grójecka zamiast Krakowskiej wprowadzono w 1892 roku. Pierwszą zabudowę nowej ulicy stanowiły dwie cegielnie, powstałe przed rokiem 1829. Na wysokości dzisiejszego skrzyżowania z ul. Kaliską wzniesiono murowaną karczmę, zwaną "Ochota" - od niej pochodzi nazwa powstałej nieco później osady, potem wsi i wreszcie dzielnicy. Przesunięcie granic Warszawy w 1909 i 1916 roku uczyniło z sielskiej wsi Ochoty szybko rozwijające się przedmieście. W roku 1921 Grójecką pojechał pierwszy tramwaj. U zbiegu z ulicą Opaczewską od 1917 roku działało targowisko warzyw i owoców, zwane potocznie "Zieleniakiem". Kampania wrześniowa 1939 roku przyniosła znaczne zniszczenia w zabudowie Grójeckiej. Dużo bardziej krwawe były wydarzenia roku 1944 - tragicznego pogromu mieszkańców Grójeckiej i całej dzielnicy dokonali zbrodniarze z kolaboranckiej formacji RONA (Русская освободительная народная армия - Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa), dowodzonej przez SS-Brigadeführera Bronisława Kamińskiego (1899-1944). Miejscem gwałtów i mordów był wspomniany wyżej "Zieleniak" oraz budynek szkoły na jego tyłach. W historii miasta zapisała się wtedy „Reduta Wawelska” - obsadzone przez powstańców kamienice w rejonie Grójeckiej, Uniwersyteckiej i Wawelskiej. Podczas okupacji ulica nosiła nazwę Radomerstraße (ul. Radomska). W okresie powojennym część domów wyremontowano, część - głównie starszych - rozebrano. Asfaltowa nawierzchnia jezdni pojawiła się dopiero około 1970 roku, równolegle wymieniono słupy trakcyjne. Nowe bloki wybudowane w rejonie Placu Zawiszy nieco zatarły dawny charakter ulicy, jednak rejon Placu Narutowicza zachował wiele z klimatu dawnej Ochoty.
-
