• Warszawa
  • Teatr Polski w Warszawie przy ulicy Karasia. Powstał w 1913 roku z inicjatywy Arnolda Szyfmana (1882-1967). Już od pierwszych sezonów Teatr Polski był przodującą sceną, jeśli chodzi o widowiska monumentalne, co należy wiązać przede wszystkim z osobą Leona Schillera (1887-1954). On to stworzył na scenie przy Karasia okryte sławą spektakle "Dziadów", czy "Kordiana". Zespół, jaki zgromadził dyrektor Szyfman, składał się z wielu osobowości ówczesnego polskiego teatru m.in.: Aleksandra Zelwerowicza (1877-1955), Jerzego Leszczyńskiego (1884-1959), Kazimierza Junoszy-Stępowskiego (1880-1943), Józefa Węgrzyna (1884-1952), czy Stefana Jaracza (1883-1945). Wśród aktorek przodowała żona Szyfmana - Maria Henryka Przybyłko-Potocka (1873-1944). W pierwszych latach publiczność nazywała Teatr Polski warszawską Comédie-Française. Podczas okupacji scenę przemianowano na Theater der Stadt Warschau. W 1944 roku teatr spłonął wraz z cenną biblioteką, zbiorami archiwaliów i scenografii. Ocalała jednak kolekcja fotografii, które można dziś oglądać rozwieszone w budynku. Zawierusze wojennej oparły się także mury teatru, co ułatwiło szybką powojenną odbudowę. W 1946 roku ponownie otwarto Teatr Polski "Lillą Wenedą" w reżyserii Juliusza Osterwy (Juliana Andrzeja Maluszka; 1885-1947). Gmach powrócił po wojnie do dawnego kształtu i znów stał się najpiękniejszym teatrem stolicy. Grali tu tacy aktorzy, jak Władysław Hańcza (Władysław Tosik; 1905-1977), Stanisław Jasiukiewicz (1921-1973), Czesław Wołłejko (1916-1987), Ignacy Gogolewski (ur. w 1931 roku), Nina Andrycz (ur. w 1915 roku), Barbara Rachwalska-Pawlicka (1922-1993), Barbara Horawianka (ur. w 1930 roku), Bogdan Baer (1926-2002), Tadeusz Bartosik (1925-1985), Lech Ordon (ur. w 1928 roku), Ignacy Machowski (1920-2001), Zdzisław Mrożewski (1909-2002), Gustaw Teofil Holoubek (1923-2008), Stanisław Zaczyk (1923-1985) i Tadeusz Łomnicki (1927-1992).
lmichorowski

lmichorowski

Leszek Michorowski
Punkty: 506765