• 5

Pomnik Georgiasa Karaiskakisa.

Podróż: Perły i perełki Aten
Miejsce: Ateny, Grecja, Europa

• 
• Jako chłopiec był przybocznym, chłopcem do wszystkiego, słynnego lokalnego rozbójnika. Wyróżniał się zwinnością, przebiegłością, odwagą, ale i lekkomyślnością, co pomagało mu w pełnieniu nienajłatwiejszej funkcji jaką była rola złodziejaszka i pułkowego rozrabiaki. Szybko awansował w szeregach, ostatecznie stając się porucznikiem. Oddział (armatolika) utworzony przez Turków w celu egzekwowania władzy sułtana na podbitych ziemiach greckich w regionach, w których władzom osmańskim trudno było rządzić z powodu niedostępnego terenu, takich jak góry w Tesalii. Tam właśnie powstała pierwsza z armatolik w 15 w. Byli to uzbrojeni mężczyźni, którzy egzekwowali prawo siłą dział i armat. Z czasem zmianiło się ich nastawienie do Imperium Osmańskiego ponieważ coraz bardziej stawało się ono państwem upadłym. Gdy miał 15 lat został schwytany przez wojska Ali Paszy i uwięziony w Joanninie, gdzie nauczył się albańskiego. Ali Pasza, pod wrażeniem odwagi i inteligencji Karaiskakisa i wyczuwając jego wartość jako wojownika, uwolnił go z więzienia i oddał pod opiekę osobistych oficerów. Przez kilka lat służył jako przyboczny Ali Paszy, ale stracił przychylność osmańskiego wodza i uciekł w góry, aby znowu stać się rozbójnikiem. W początkowym etapie wojny Karaiskakis służył w armii Ali Paszy, pobierając od niego żołd, walcząc z Turkami. Po pokonaniu Ali Paszy w 1822 r. Turcy awansowali go na armatola Agrafy, greckiej górzystej krainy, ale wkrótce dołączył on do greckiej wojny narodowościowej.
  
  Następnie służył w milicji na Peloponezie, ale intrygi, w których brał udział doprowadziły do rozłamu w greckim dowództwie. Za priorytet uznał wówczas zapewnienie Grecji stabilnego rządu i opowiedział się po stronie Joanisa Kapodistriasa (gr. Ιωάννης Καποδίστρια), który został pierwszym prezydentem Grecji.
  
  Reputacja Karaiskakisa znacznie wzrosła w późniejszym etapie wojny. Pomógł znieść drugie oblężenie Missolonghi w 1823 r. i starał się uratować miasto przed trzecim oblężeniem w 1826 r. Został wtedy mianowany naczelnym wodzem greckich sił patriotycznych w Rumeli, ale nie wykorzystał możliwości, nieskutecznie współpracował z innymi przywódcami ruchu niepodległościowego i z zagranicznymi sympatykami walczącymi u boku Greków, odniósł jednak pewne sukcesy wojskowe przeciwko Turkom. Jego najsłynniejsze zwycięstwo miało miejsce pod Arachovą, gdzie jego armia wraz z innymi przywódcami rewolucyjnymi zmiażdżyła siły wojsk tureckich i albańskich pod dowództwem Mustafy Beja. Zwycięstwa takie jak w Arachovej były mitem założycielskim wolnej Grecji, w obliczu katastrof, które miały miejsce gdzie indziej. W 1827 Karaiskakis uczestniczył w nieudanej próbie oblężenia Aten, próbował wówczas zapobiec masakrze garnizonu osmańskiego stacjonującego w klasztorze św. Spyridona w Pireusie.
  
  Został zabity w akcji w dniu swojego patrona, św. Jerzego, 23.04.1827 r. Zmarł w wyniku ciężkiej rany będącej skutkiem postrzału z karabinu w bitwie. Zgodnie z życzeniem został pochowany w kościele św. Dymitra w Salonikach.