• 7

Kościół Franciszkanów.

Podróż: Kamienice Olsztyna
Miejsce: Olsztyn, Warmińsko-Mazurskie , Polska, Europa

• 
• Kościół nie jest orientowany. Bezwieżowa bryła kościoła z założenia neorenesansowa, wykazuje cechy neoklasycystyczne. Fasada kościoła zwrócona do ulicy pozbawiona jest wejścia, które zlokalizowane jest w elewacji zachodniej, doświetlone oknem umieszczonym w fasadzie i ozdobione architrawem. Planowane drugie wejście w elewacji wschodniej pozostaje zamurowane. Dekorację fasady stanowi sześć niekanelowanych okrągłych kolumn, z kapitelami w porządku korynckim, prostokątne okna i półkoliste puste niszami ponad nimi. Nad belkowaniem trójkątny szczyt, przedzielony gzymsem na dwie części. W górnej trójkątnej kartusz z herbem zakonu franciszkanów. W kondygnacji niżej zakończonej wolutowymi spływami, cztery pilastry dzielą elewację. W środkowym polu napis „DEUS MEUS ET OMNIA” – BÓG MÓJ I WSZYSTKO i daty 1226-1926, odnoszące się do śmierci Św. Franciszka oraz fundacji świątyni. Całość fasady wieńczy krzyż. Dach kościoła dwuspadowy. Poza prostokątną bryłę wystają przybudówki mieszczące kaplice oraz wnęka ołtarzowa zwieńczona od zewnątrz trójkątnym szczytem. W północno-wschodnim narożniku kościoła wmurowany kamień węgielny z datą poświęcenia 21 sierpnia 1926 r. Do bryły kościoła dostawiony jest dwupiętrowy budynek klasztoru, pozbawiony ozdób zewnętrznych. Dzwonnica kościelna znajduje się na tyłach klasztoru. Obok klasztoru w 1985 r., w miejscu planowanego skrzydła klasztornego powstał niezgodnie z oryginalnymi planami, bez połączenia z klasztorem budynek bursy. Nigdy nie powstało analogiczne wschodnie skrzydło klasztoru z planowaną biblioteką, refektarzem i furtą klasztorną. Na jego miejscu urządzono skwer i ogródek jordanowski, które dotrwały do dziś. Wnętrze kościoła utrzymane w stylu neorenesansowym. Kościół ma postać trójnawowej, pięcioprzęsłowej hali z płytkimi, półkoliście zwieńczonymi, otwartymi do środka kościoła kaplicami w nawach bocznych. W nawie głównej sklepienia kolebkowe na pasach z lunetami, w nawach bocznych krzyżowe na pasach. Podział wnętrza na nawy tworzą prostokątne wydłużone filary z kanelowaniem. Nawy boczne skrócone o jedno przęsło, oddzielone są od prezbiterium krytymi gankami. Lewy prowadzi do zakrystii, urządzonej za ołtarzem Św. Franciszka, prawy jest ślepy, miał pierwotnie prowadzić do drugiego skrzydła klasztoru, którego nigdy nie wzniesiono. W nawie głównej prezbiterium od ław oddziela marmurowa balustrada, przerwana w środkowej części. Wnęka ołtarzowa ujęta w postać łagodnie łukowatego, pięciostopniowego portalu uskokowego w kolorach tęczy. Zwornikiem portalu jest kartusz z krzyżem. Ściany świątyni tynkowane, malowane na biało, wnęki w kaplicach i za ołtarzem głównym malowane na czerwono.