• 6

Kamienica Archidiakońska 7 - Lublin.

Podróż: Gdzieś Tam w Polsce cz. II ...
Miejsce: Lublin, Lubelskie , Polska, Europa

• 
• Na drugim planie, centralnie:
  
  Kamienica Archidiakońska 7 – zabytkowa trzypiętrowa kamienica na Starym Mieście w Lublinie. Wpisana do rejestru zabytków pod numerem A/104 z dnia 3.03.2004. Obecną formę uzyskała na początku XX wieku. Znajduje się w zwartym ciągu zabudowy ulicy Archidiakońskiej, pomiędzy zabytkowymi kamienicami numer 5 i numer 9 - domem mansjonarskim w Lublinie. Budynek podpiwniczony jest dwoma kondygnacjami piwnic.
  
  
  
  Pierwsza wzmianka o istnieniu w tym miejscu budynku pochodzi z 1406 roku. Znajdowała się w nim szkoła miejska zarządzana przez Radę Miasta. W 1616 roku Paweł Piasecki zapisał plac sąsiadującym wikariuszom. W 1685 roku połączono dwa place należące do wikariatu oraz omawiany i zbudowana na mim drewniany dwór należący do archidiakona. 90 lat później w miejscu starego dworu został zbudowany nowy, także drewniany dla archidiakona lubelskiego ks. Aleksandra Trembińskiego. W 1809 roku posiadłość zakupił sędzia Ignacy Gruszecki. W rekach rodziny Gruszeckich dom pozostawał do 1854 roku. Jak większość kamienic na lubelskiej starówce posiadłość przechodziła do kolejnych rąk. W 1884 roku Aniela Radkiewicz odkupiła nieruchomość, a po niej odziedziczyła ją Maria Wilczyńska, która w 1912 roku sprzedała ją Schronisku dla Nauczycieli im. Wiktorii Michelisowej.
  
  
  
  W tym samym roku rozpoczęto budowę schroniska, jednak z powodu braku funduszy oraz toczącej się wojny fundacja im. Wiktorii Michelisowej nie była w stanie ukończyć budowy. Budowa została sfinansowana i zakończona dopiero w 1918 roku dzięki środkom pochodzącym z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, w zamian za korzystanie z pomieszczeń w budynku na bursę dla studiujących na KULu księży. Przez KUL był wykorzystywany w latach 1924-1931. W latach 1925 - 1929 mieszkał w nim Stefan Wyszyński. Od 1931 roku rozpoczęło działalność schronisko, a już w 1940 budynek zajęły niemieckie władze okupacyjne. W 1944 roku schronisko powróciło do kamienicy. W 1963 roku przeprowadzony został generalny remont i kamienica została przejęta przez Skarb Państwa.
  
  
  
  Obecnie w budynku znajduje się Dom Pomocy Społecznej im. Wiktorii Michelisowej prowadzony przez siostry pasjonistki.