Kamienica Rynek 4 - Lublin.

Podróż: Gdzieś Tam w Polsce cz. II ...
Miejsce: Lublin, Lubelskie , Polska, Europa

Po środku:

Kamienica Rynek 4 w Lublinie – zabytkowa trzypiętrowa, podpiwniczona kamienica na Starym Mieście w Lublinie. Wpisana do rejestru zabytków pod numerem A/488 z dnia 20.03.1971. Znajduje się w zwartym ciągu zabudowy Rynku Starego Miasta, pomiędzy zabytkowymi kamienicami numer 3 i numer 5. Budynek jest podpiwniczony. Fasada kamienicy swój obecny wygląd zawdzięcza przeprowadzonemu w 1954 roku generalnemu remontowi i polichromii pokazującej sceny z legendy o Czarciej Łapie. W 2011 roku kamienica został odnowiona.

Pierwsza wzmianka o istnieniu w tym miejscu budynku pochodzi z 1533 roku. Jej właścicielem był Mikołaj Wiszniowski. W roku 1537 część domu została odkupiona przez Macieja Stannifusora. Potem do roku 1574 była zamieszkiwana przez kilka rodzin i była murowana. W 1574 roku zakupił ją włoski kupiec Marcantonio de Caimis. Wkrótce po wielkim pożarze Lublina w 1575 roku budynek został zakupiony przez w posiadanie braci Daniela i Rudigiera Sacellich. W 1582 roku został przeprowadzony gruntowny remont i nadbudowa piętra. Spadkobiercy Rudigiera Sacellia posiadali kamienicę do 1615 roku kiedy to jego córka sprzedała ją Marcinowi Walterowi i Karolowi Goldsmithowi. Wówczas to kamienica zaczęła być nazywana Walterowską. W późniejszych wiekach obiekt wielokrotnie zmieniał właścicieli. W XVIII w. została dobudowana oficyna. W 1887 roku dokonano kolejnego gruntownego remontu kamienicy, dobudowano wówczas III piętro. W 1984 roku kamienica została kupiona przez Żydów Hermana Borucka i Szarka Rozencweiga. W 1913 roku sprzedali oni obiekt Frydmanowi Szmulowi. Wkrótce współwłaścicielem został Józef Sulczyński. W 1938 roku został przeprowadzony gruntowny remont z usunięciem balkonów i ozdabiając III piętro dekoracją sgrafittową wykonaną przez Szczęsnego Felicjana Kowalskiego. W 1954 roku została przeprowadzona renowacja elewacji, w czasie której została ona przyozdobiona polichromią autorstwa S. Brodziaka i P. Wollenberga oraz cytatem z fraszk Świat po części przejrzany Daniela Bratkowskiego. W 1965 roku obiekt przeszedł w posiadanie Skarbu Państwa.

Po prawej:

Kamienica Rynek 5 w Lublinie – zabytkowa trzypiętrowa, podpiwniczona kamienica na Starym Mieście w Lublinie. Wpisana do rejestru zabytków pod numerem A/493 z dnia 30.03.1971. Znajduje się w zwartym ciągu zabudowy Rynku Starego Miasta, pomiędzy zabytkowymi kamienicami numer 2 i Bramą Rybną. Budynek jest podpiwniczony dwoma kondygnacjami piwnic. Fasada kamienicy swój obecny wygląd zawdzięcza przeprowadzonemu w 1954 roku remontowi.

Pierwsza wzmianka o istnieniu w tym miejscu budynku pochodzi z 1547 roku. Jej właścicielem był Maciej Zess, rajca miejski. Po śmierci właściciela przeszła na własność jego siostrzenicy Barbary Wiączkówny. Po pożarze Lublina w 1575 roku jak większość obiektów w centrum Lublina uległa częściowemu zniszczeniu. Kamienica została wyremontowana i rozbudowana. W 1605 roku kamienicę nabywa rajca miejski Sebastian Konopnica. W rękach rodziny Konopniców obiekt pozostaje do 1637 roku, w latach 1617-1631 zostaje gruntownie przebudowana. Zmieniono wystrój fasady oraz dodano renesansową attykę o motywach figuralnych. Następnie przez kolejne prawie sto lat zmienia wielokrotnie właścicieli. Około 1728 roku przechodzi w ręce Franciszka Salezego Potockiego.

W końcu XVIII wieku kamienica znajdowała się w rękach kilku właścicieli, w 1808 roku Kacper i Ewa Drewnowscy zakupili obiekt, rozbudowali go i przyłączyli do niego budynki przy ul. Rybnej 65 i 66 (obecnie Rybna 2). W 1845 roku budynek odkupiła Julia Makowska. W 1887 roku w czasie kolejnego remontu zlikwidowano attykę, a w jej miejsce dobudowano III piętro. Rodzina Makowskich posiadała budynek do 1917 roku. W 1918 roku w czasie licytacji zabudowania kupił Kelman Icek Goldszmidt, który obiekt posiadał do czasów II wojny światowej.