• 4

Klasztor klarysek - Zamość.

Podróż: Gdzieś Tam, w Polsce cz. I ...
Miejsce: Zamość, Lubelskie , Polska, Europa

• 
• Zespół poklasztorny klarysek w Zamościu – zabytkowy, dawny kościół i klasztor sióstr klarysek na Starym Mieście w Zamościu. Budynki położone są w południowej części staromiejskiej dzielnicy, przy ul. T. Kościuszki, stanowiącej południową pierzeję Rynku Wodnego.
  
  Kościół pw. św. Anny przeznaczony dla klarysek, przybyłych do Zamościa w 1676 r., został zbudowany ok. 1696 r. Ufundowała go żona ówczesnego ordynata, Marcina Zamoyskiego, Anna Franciszka Gnińska - do tego czasu zakonnice zajmowały drewniane domy. Niewielki budynek kościoła, jednonawowy z wąskim prezbiterium od południa a wejściem od północy (czyli Rynku Wodnego), zaprojektował Jan Michał Link w stylu barokowym. Posiadał on skromne elementy charakterystyczne dla architektury z tego okresu, m.in. pilastry i szczyty od frontu oraz z tyłu. Dodatkowo na dachu wznosiła się niewielka wieża (sygnaturka).
  
  
  
  Klasztor z kolei wybudowano nieco później, w latach 1757-75 według projektu Jerzego de Kawe, a ufundowanego przez kolejnego ordynata, Jana Jakuba Zamoyskiego. Jest połączony z kościołem od wschodu, składa się z trzech skrzydeł (bez zachodniego) i dwóch kondygnacji. Wewnątrz klasztoru znajdowały się cele (w skrzydle przykościelnym), rezydencje oraz pomieszczenia gospodarcze.
  
  
  
  Po pierwszym rozbiorze Polski i zajęciu miasta przez Austrię, podobnie jak w przypadku wielu innych budynków sakralnych, budynki zostały przeznaczone do innych funkcji. W roku 1782 klasztor klarysek zamknięto (kasata zakonu), po czym na krótki okres budynek przejęli franciszkanie (do 1791 r.), a po nich siostry szarytki (do 1812 r.). W 1812 r. zamknięto również kościół, zaś w 1817 r., po przejęciu całego zespołu kościoła i klasztoru przez wojsko (już pod panowaniem Rosji), był on wykorzystywany głównie na jego potrzeby, tj. jako magazyn, stajnia, koszary, w późniejszych latach jako szpital wojskowy (lazaret).