Wykorzystujemy pliki cookie, aby dostosować serwis do Twoich potrzeb. Możesz nie wyrazić zgody przez ustawienia przeglądarki internetowej. Szczegóły >
zamknij
-
-
- ościół powstał w miejscu starszego kościoła św. Michała, który zburzono w 1529 podczas najazdów tureckich (aby mieszkańcy miasta mogli lepiej widzieć okolicę). Wzniesiony w stylu barokowym przez zakon Trynitarzy w latach 1717-1727 (prace we wnętrzu świątyni trwały do początku XVIII wieku). Wzorowano się częściowo na wiedeńskim kościele św. Piotra, a architektami Franz Jangl oraz Johann Lucas von Hildebrandt.
W środku szczególnie cenne są freski iluzjonistyczne na sklepieniu prezbiterium oraz w kopule - jest to dzieło pochodzącego z Włoch Galii da Bibieny. Główny ołtarz wykonał A. G. Bussi a jego centralną częścią jest obraz autorstwa Franza Xavera Palka z 1745. Po bokach ołtarza znajdują się rzeźby św. Agnieszki i św. Katarzyny, których autorem miałby być bawarski rzeźbiarz Johann Baptist Straub.
Do kościoła przylegał dawny budynek zakonny, który po kasacji przez cesarza Józefa II w 1782 pełnił funkcje rządowe, jednak obiekt z biegiem czasu coraz bardziej niszczał. Wreszcie w 1844 wybudowano w tym miejscu nowy budynek, siedzibę władz komitatu bratysławskiego (Pozsony vármegye, Komitat Pressburg, Prešpurský komitát). W Sali Wielkiej koncertował m.in. Franciszek Liszt oraz Johannes Brahms. Od 1939 w budynku mieścił się słowacki parlament (Slovenská národná rada), przeniesiony w 1994 do nowych budynków obok bratysławskiego zamku. Tam też ogłoszono dwie deklaracje niepodległości Słowacji - w 1939 przez księdza Tiso oraz w 1992.
Od 2003 kościół Trynitarzy jest katedrą ordynariatu polowego (Vojenský rímskokatolícky ordinariát).