-
-
- Pałac Biskupi. W XVII stuleciu miała miejsce gruntowna rozbudowa siedziby. Wiąże się ją z biskupem Piotrem Gembickim (1585-1657). Powstał wówczas wczesnobarokowy monumentalny budynek z szeroką fasadą południową flankowaną w narożach belwederami. Zachowano jednak większość dawniejszych elementów architektonicznych. Z tego okresu pochodzi m.in. obecny portal od ul. Franciszkańskiej. U schyłku XVII wieku za czasów biskupa Jana Małachowskiego (1623-1699) przebudowano skrzydło zachodnie; pamiątką po nim są płaskorzeźbione w stiuku. herby biskupa umieszczone w sieni, na sklepieniu. W takim stanie pałac zachował się do XIX wieku. Pałac otrzymał nowy kształt za czasów biskupa Jana Pawła Woronicza (1757-1829) który urządził w pałacu romantyczne muzeum poświęcone dziejom ojczyzny. Pałac został wówczas rozbudowany przez Szczepana Humberta (1756-1829). W 1850 roku, w wyniku wielkiego pożaru Krakowa, pałac uległ znacznym zniszczeniom. Zniszczony pałac został odbudowany dopiero w latach 1865-1868 przez architekta Pawła Barańskiego. Urządzono w nim szkołę miejską, zaś sale na piętrze wynajęło Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych. Kolejna restauracja pałacu miała czas za rządów kardynała Albina Dunajewskiego (1817-1894). W latach 1881-1884 architekt Tomasz Pryliński (1847-1895) odnowił pałac w duchu renesansowym. Biskup i kardynał Jan Puzyna (1842-1911) urządził wnętrza ozdabiając je stylowymi meblami i obrazami.
-
