-
-
- Wawel. Po lewej stronie widoczna jest bazylika archikatedralna p.w. św. Stanisława i św. Wacława z tzw. Kaplicą Zygmuntowską, zwaną także Królewską, Rorantystów lub Jagiellońską. Nosi ona wezwanie Wniebowzięcia NMP oraz św. Barbary i jest jedną z 19 kaplic w Katedrze Wawelskiej. Stanowi przykład florenckiej architektury renesansowej poza Włochami. Niemiecki historyk sztuki August Ottmar Essenwein (1831-1892) nazwał ją "perłą renesansu z tej strony Alp". Po śmierci królowej Barbary Zapolyi (1490/1496-1515), pierwszej żony Zygmunta I Starego (1467-1548), król postanowił zbudować jej i swojej rodzinie mauzoleum. Do realizacji zamierzeń króla sprowadzono florenckiego artystę Bartłomieja Berecciego (ok. 1480-1537), który w 1517 roku zaprezentował pierwsze plany kaplicy. Fundamenty założono w 1519 roku po zburzeniu XIV-wiecznej kaplicy Kazimierza III Wielkiego (1310-1370). Właściwą budowę zaczęto w 1524 roku, a skończono w 1531 roku. Miedzianą kopułę (wraz z krzyżem i dźwigającym go aniołkiem) zbudowano w 1526 roku. Konsekracja odbyła się w 1533 roku. Z Berreccim współpracowali inni włoscy artyści: Antoni z Fiesole, Mikołaj Castiglione (?-1545), Filip z Fiesole, Bernardino Zanobi de Gianotis (przed 1500-1541), Jan Soli, Jan Cini ze Sieny (1490/1495-1565) oraz Jan Maria Padovano (1493-1574). Obok Kaplicy Zygmuntowskiej, po jej lewej stronie, widoczna jest kaplica Wazów, stanowiąca jej architektoniczną kopię. Z prawej strony widoczne są kaplice Konarskiego, Zadzika i Olbrachta.
-
