-
-
- Wawel. Pierwszy historyczny władca Polski Mieszko I z rodu Piastów (922/945-992), jak również jego następcy: Bolesław I Chrobry (967-1025) i Mieszko II Lambert (990-1034) obrali Wawel na jedną ze swych siedzib. W tym okresie Wawel należał do najważniejszych polskich ośrodków chrześcijaństwa. Na wzgórzu pojawiły się pierwsze przedromańskie i romańskie budowle sakralne, wśród nich, po utworzeniu w roku 1000 biskupstwa krakowskiego, kamienna katedra. Znaczącym ośrodkiem polityczno-administracyjnym państwa stał się Wawel za panowania Kazimierza I Odnowiciela (1016-1058). Jego syn, Bolesław II Śmiały (ok. 1040-1079), rozpoczął budowę drugiej z kolei romańskiej katedry, którą ukończył dopiero Bolesław III Krzywousty (1086-1138). Książę ten, w testamencie z roku 1138, dzieląc Polskę na dzielnice, wyznaczył Kraków na siedzibę księcia-seniora. W roku 1291 Kraków z Wawelem przeszedł okresowo pod czeskie panowanie, a Wacław II (1271-1305) z rodu Przemyślidów ukoronował się w tutejszej katedrze na króla. Na zdjęciu widoczne są mury otaczające zamek oraz tzw. Baszta Złodziejska. Powstała ona za panowania króla Kazimierza III Wielkiego (1310-1370), kiedy rozbudowano nie tylko gotycki pałac królewski i dokończono wznoszenie katedry, ale przeprowadzono prace mające na celu wzmocnienie systemu fortyfikacyjnego. Wybudowaną wtedy basztę nazwano "Złodziejską", od mieszczącego się w jej murach więzienia. Przebywali w niej m.in. wzięci do niewoli po bitwie pod Grunwaldem krzyżaccy najemnicy. W połowie XIX wieku została gruntownie przebudowana jej część szczytowa - zamontowano wtedy płaski dach, a całość - podobnie jak w przypadku dwóch innych wawelskich baszt - opatrzono krenelażem.
-
