-
-
- W latach 1664-1680 na terenie dzisiejszego parku i pałacu zaczęto urządzać rezydencję o charakterze obronnym. Miała ona plan kwadratu z czterema ziemnymi bastionami w narożnikach. Istniał również niezidentyfikowany dziś dwór mieszkalny. Na początku XVIII wieku hetman Sieniawski założył tu park i wybudował w latach 1718-1720 pomarańczarnię. Po przebudowie, pomarańczarnię zaczęto nazywać od 1726 roku pałacem letnim. Do końca XVIII wieku pałacyk był przebudowywany co najmniej trzykrotnie. Największe znaczenie miał pałac w XIX wieku, gdy był jedną z głównych siedzib Czartoryskich. Zaczął odgrywać rolę jednego z centrów galicyjskiego życia politycznego, umysłowego i kulturowego. Gościł tu Julian Ursyn Niemcewicz (1757-1841), Andrzej Tadeusz Bonawentura Kościuszko (1746-1817). Bywał car Aleksander I Romanow (1777-1825). Juliusz Kossak (1824-1899) na pamiątkę wizyty pozostawił namalowany przez siebie wizerunek pałacu. Pomimo zasług Czartoryskich, jako mecenasów i kolekcjonerów sztuki, w Sieniawie nie było zbyt bogatych zbiorów. Ściany pałacu były ozdobione portretami Sieniawskich, Czartoryskich i Poniatowskich. Przechowywano tu atrybuowany Janowi Piotrowi Norblinowi de la Gourdaine (1745-1830) cykl miniatur, ilustrujących "Metamorfozy" Owidiusza (43 p.n.e. - 17/18 n.e.). Pokoje umeblowane były wartościowymi meblami. Według wykazu z 1914 roku były to m.in. dwie szafy gdańskie, skrzynie gdańskie, 6 foteli krytych kurdybanem, 24 krzesła inkrustowane kością słoniową.
-
