-
-
- Sanktuarium MB Królowej Miłości i Pokoju, Pani Kujaw. Murowany kościół postawiono w 1710 roku. W latach 1754-1764 dobudowano wieżę, a w roku 1777 świątynię przeorientowano i przebudowano także jej wnętrze. Widoczny na zdjęciu klasztor zbudowany został w latach 1767-1774. W 1825 roku nastąpiła kasacja klasztoru przez władze pruskie. Po odzyskaniu niepodległości do Markowic przybyli w 1921 roku Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej. Ówczesny prymas ks. kard. Edmund Dalbor (1869-1926) przekazał im w zarząd pokarmelitański klasztor i opiekę nad sanktuarium. W 1924 roku ustanowiono parafię w Markowicach. W 1939 roku Niemcy zamknęli kościół i urządzili w nim magazyn, a w klasztorze - szkołę dla młodzieży niemieckiej. Zakonników wywieziono do obozów koncentracyjnych. Wśród nich - ojca superiora Józefa Cebulę (1902-1941), który zginął w obozie koncentracyjnym Mauthausen. W 1999 roku został on beatyfikowany przez Papieża Jana Pawła II (1920-2995). Po wojnie w 1965 roku ks. kardynał Stefan Wyszyński (1901-1981) dokonał koronacji Cudownej Figury Matki Bożej i nadał jej tytuł Królowej Miłości i Pokoju, Pani Kujaw. Po generalnej odnowie, kościół powrócił do pierwotnej kolorystyki baroku. Zakonserwowane ołtarze i obrazy zostały odmalowane i pozłocone. Świątynia wzbogaciła się też o 21-głosowe ograny koncertowe, które umieszczono w barokowym prospekcie z 1710 roku, pozostałym po nieistniejących już organach toruńskiego mistrza Mateusza Brandtnera.
-
