-
-
- Grób barda "Solidarności", poety Jacka Marcina Kaczmarskiego (1957-2004). Był także prozaikiem, piosenkarzem i twórcą tekstów piosenek. Jego rodzicami byli malarka Anna Trojanowska-Kaczmarska (1931-2007) i wieloletni prezes Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Plastyków, Janusz Kaczmarski (1931-2009). W 1980 roku ukończył wydział polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Działalność artystyczną rozpoczął w połowie lat 70. XX wieku, jednak teksty do wielu utworów powstawały dużo wcześniej. Zadebiutował na Warszawskim Jarmarku Piosenki (1976), a potem na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie zdobywając w 1977 roku nagrodę za utwór "Obława". Związany był także z kabaretem "Pod Egidą" Jana Stefana Pietrzaka (ur. w 1937 roku), grupą "Piosenkariat" oraz z Teatrem na Rozdrożu. Wspólnie z Przemysławem Gintrowskim (1951-2012) i Zbigniewem Łapińskim (ur. w 1947 roku) opracował programy poetyckie: "Mury", "Raj", "Muzeum", "Krzyk". U schyłku 1981 roku, podczas trasy koncertowej we Francji, zaskoczył Kaczmarskiego stan wojenny. Przebywając na emigracji koncertował m.in. w USA, Kanadzie, Australii, RPA, Izraelu oraz w większości krajów Europy Zachodniej. Występował na rzecz podziemnej "Solidarności", brał udział w licznych akcjach charytatywnych. W roku 1984 został członkiem Redakcji Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w Monachium z własnym programem pt. "Kwadrans Jacka Kaczmarskiego". Pisał też komentarze polityczne, prowadząc wiodącą audycję tego radia "Fakty, Wydarzenia, Opinie". W tym samym czasie wydawane nielegalnie w podziemiu kasety z utworami Kaczmarskiego krążyły po całej Polsce. Na emigracji powstały kolejne nowe zbiory poezji i albumy, a wśród nich: "Zbroja", "Przejście Polaków przez Morze Czerwone", "Mój Zodiak", "Kosmopolak", "Notatnik australijski", "Dzieci Hioba", "Głupi Jasio". Po powrocie do Polski w roku 1990 odbył, wraz ze Zbigniewem Łapińskim, pierwszą po 9 latach emigracji trasę koncertową, za której płytową wersję (Live) otrzymał w 2001 Złotą Płytę. W roku 1993 powstała nowa płyta - "Wojna Postu z Karnawałem" - w warstwie muzyczno-wykonawczej przygotowana wspólnie z Przemysławem Gintrowskim i Zbigniewem Łapińskim. W 1994 roku powstały dwa kolejne programy: "Sarmatia" oraz zbiór kolęd i pastorałek - "Szukamy stajenki". Na półki księgarń trafiła debiutancka powieść autobiograficzna Kaczmarskiego - "Autoportret z kanalią". W tym samym roku Kaczmarski napisał libretto musicalu "Kuglarze i wisielcy", z muzyką Jerzego Satanowskiego (ur. w 1947 roku). Rok później powstał kolejny program pt. "Pochwała łotrostwa" . W roku 1995 roku Jacek Kaczmarski wraz z drugą żoną Ewą i 9-letnią córką Patrycją osiedlił się w Australii, skąd przyjeżdżał do Polski na koncerty i promocje kolejnych płyt. Pobyt w Australii zaowocował nowymi tekstami, utrwalonymi na płytach "Między Nami" oraz "Dwie Skały". Pisał też kolejne powieści, które ukazały się w Polsce: "Plaża dla psów", "O aniołach innym razem" oraz "Napój Ananków". W roku 2000 został odznaczony przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego (ur. w 1954 roku) Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Za jego życia ukazały się jeszcze płyty: "Dwadzieścia (5) lat później" i "Mimochodem", a już po śmierci - tomik poezji pt. "Tunel" i zestaw "Syn marnotrawny", zawierający komplet wszystkich, polskich i zagranicznych, płyt nagranych przez poetę oraz zestaw "Suplement" z utworami nie zarejestrowanymi na oficjalnych płytach. Pomnik nagrobny, pierwotnie przedstawiający struny gitary rozpięte między dwiema skałami, został zdewastowany. Autorem przeprojektowania uwzględniającego kradzież strun jest Janusz Kaczmarski, ojciec poety.
-
