-
-
- Na Powązkach Wojskowych spoczywa Mikołaj Bołtuć (1893-1939), jeden z czterech generałów WP, poległych w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku. Był synem Ignacego, generała carskiego, herbu Dołęga i Anny z Łabuńskich. W roku 1911 ukończył rosyjski Korpus Kadetów w Omsku, a w roku 1913 - Pawłowską Szkołę Piechoty w Petersburgu. Uczestniczył w wojnie fińskiej w 1917 roku. W grudniu 1917 roku przeszedł do III Korpusu Polskiego, a po jego rozwiązaniu w sierpniu 1918 roku - do 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego (1865-1947), operującej na południu Rosji. W jej szeregach walczył do czerwca 1919 roku. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, jako dowódca kompanii, batalionu, a następnie 31 Pułku Strzelców Kaniowskich. Od 1926 roku pełnił funkcję oficera do specjalnych poruczeń w Gabinecie Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych. W 1927 roku przeniesiony został do Korpusu Ochrony Pogranicza. W sierpniu 1939 roku objął dowództwo Grupy Operacyjnej "Wschód" w składzie Armii "Pomorze" gen. Władysława Bortnowskiego (1891-1966). Dotarł wraz z powierzonymi mu siłami w rejon bitwy nad Bzurą, gdzie brał udział w natarciu na lewym skrzydle wojsk polskich. 22 września podczas próby przebicia się do Warszawy z rejonu Palmir wywiązała się krwawa, wielogodzinna bitwa pod Łomiankami. Natarcie polskie załamało się, a gen. Mikołaj Bołtuć poległ w walce, osobiście prowadząc żołnierzy do ataku "na bagnety".
-
