-
-
- Grób Władysława Szpilmana (1911-2000), kompozytora i pianisty, uwiecznionego w filmie Romana Polańskiego „Pianista”. Uczył się w Konserwatorium im. Fryderyka Chopina w Warszawie pod kierunkiem Józefa Śmidowicza (1888-1962) i Aleksandra Michałowskiego (1851-1938). W 1931 roku uzyskał stypendium w Akademii Sztuk w Berlinie, gdzie studiował fortepian u Artura Schanabla (1882-1951) i Leonida Kreutzera oraz kompozycję u Franza Schrekera. W 1935 roku został zaangażowany jako pianista do Polskiego Radia. W latach 1940-1943 przebywał w warszawskim getcie, skąd udało mu się przedostać na stronę „aryjską”. Tam był ukrywany aż do wybuchu Powstania Warszawskiego, po którym nadal ukrywał się w ruinach wypalonego domu na Mokotowie. Odkrył go tam kapitan Wehrmachtu Wilm Hosenfeld (1895-1952), który udzielał mu pomocy, dostarczając żywności. Dopiero w 1950 roku Szpilmanowi udało się poznać tożsamość tego Niemca, lecz nie udało mu się już uwolnić go z niewoli sowieckiej. Hosenfeld zmarł później w obozie jenieckim. Po 1945 roku Władysław Szpilman wrócił do pracy w Polskim Radiu, jako dyrektor działu muzycznego. Występował także z koncertami solo i innymi muzykami: Witoldem Rowickim (1914-1989), Janem Krenzem (ur. w 1926 roku), Henrykiem Szeryngiem (1918-1988), Bronisławem Gimplem (1911-1979), Idą Händel (ur. w 1928 roku), Tadeuszem Wrońskim (1915-2000) i Romanem Totenbergiem (1911-2012). Skomponował ponad 500 popularnych piosenek, był też autorem muzyki filmowej. W 1961 roku zorganizował według własnego pomysłu Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie.
-
