-
-
- Nagrobek rodziny Barbary Bobrowskiej (1924-1987), w którym pochowani są także jej przodkowie. Pomnik, wystawiony w 1992 roku jest dziełem Wojciecha Chmiela (ur. w 1949 roku) i Doroty Mulickiej-Rudzińskiej. Na wykonanej z czarnego granitu niskiej tumbie stanął marmurowy posąg pięknej, młodej niewiasty w sukni z długim trenem. W prawej dłoni, trzyma ona klepsydrę, przyciskając ją do łona, lewą zgarnia tren, a wraz z nim zapewne dusze śmiertelników - domyślamy się bowiem, iż mamy tu do czynienia z samą Śmiercią. Figura z grobu Bobrowskiej przykuwa uwagę odwiedzających Stare Powązki. Oryginalna poza, nietypowa uroda, przymknięte oczy czy wreszcie pewna "zalotność" wyróżniają ją spośród starszych rzeźb. Pomnik ten powstał jakby na marginesie współczesnych tendencji w rzeźbie, realizującej się głównie w formach abstrakcyjnych i jest jednym z nielicznych, naprawdę udanych i godnych odnotowania przykładów powojennej twórczości rzeźbiarskiej na cmentarzach polskich.
-
