-
-
- Spacerując po Starych Powązkach wyraźnie widać, jak zmieniają się potrzeby estetyczne pokoleń. Nasi przodkowie nie cierpieli pustki i jednostajności. Nagrobek, nawet najprostszy nie mógł się obyć bez jakiegoś ornamentu, symbolu żalu czy nadziei. Co więcej przez cały XIX wiek, a zwłaszcza na przełomie XIX i XX wieku łączono elementy kamienne i metalowe. Tak więc monument z piaskowca otoczony był kutym ogrodzeniem, na granitowym obelisku umieszczano brązowe "aplikacje" (portrety lub ornamenty z liści palmowych, wieńce itp.), modne stało się też łączenie brązowych lub kamiennych rzeźb z polerowanymi gatunkami kamienia. Gatunek kamienia ma znaczenie nie tylko estetyczne. To właśnie od jego twardości, a więc łatwości obróbki, zależy forma nagrobka. Miękki piaskowiec idealnie nadaje się do rzeźbienia w przeciwieństwie do twardego granitu. Tak więc od tego, co brali do ręki twórcy nagrobków, zależała "malowniczość" cmentarza.
-
