-
-
- Archikatedra oliwska. Opat Józef Jacek Rybiński (1701-1782) najpierw zamówił u młodego organmistrza Johanna Wilhelma Wulffa przebudowę małych organów (znajdują się one w transepcie kościoła), po czym wysłał Wulffa na swój koszt na naukę u najlepszych europejskich mistrzów, by po jego powrocie zlecić mu budowę wielkich organów w nawie głównej (nieco więcej informacji o nich zamieszczam dalej). Najlepsze czasy opactwa skończyły się gwałtownie w 1772 roku z rozbiorem Polski, kiedy to Oliwa znalazła się pod panowaniem pruskim. Państwo pruskie przejęło wszystkie dobra klasztorne, z wyjątkiem gdańskich. Po śmierci opata Rybińskiego, król pruski Fryderyk II Wielki (1712-1786) mianował opatem komendatoryjnym swojego kuzyna - księcia Johanna Nepomucka Karla von Hohenzollerna-Hechingena (1732-1803) , który został także opatem pelplińskim. Nie dbał on specjalnie o życie duchowe konwentu, ale otoczenie klasztoru wiele mu zawdzięcza. Ostatnim opatem oliwskim został w 1803 roku książę Józef Wilhelm Fryderyk von Hohenzollern-Hechingen (1776-1836), a w roku 1804 do klasztoru został przyjęty ostatni nowicjusz - Wojciech Liskowski. W roku 1831 władze pruskie likwidują opactwo. Dobra klasztorne i opackie zostały rozdzielone pomiędzy miasto Gdańsk i króla pruskiego.
-
