-
-
- Kaplica ewangelicko-augsburska przy ulicy Strumykowej. Po wprowadzeniu w Prusach w roku 1817 unii kościołów luterańskiego i reformowanego, w różnych kręgach społecznych nasiliły się tendencje do zachowania i podkreślania luterańskiej tożsamości konfesyjnej. W 1841 roku powstał, początkowo nieuznawany i prześladowany przez państwo, Kościół ewangelicko-luterański, zwany staroluterskim (staroluterańskim). W Toruniu w 1842 roku powstał zbór, kierowany przez ks. dr. Henryka Ludwika Schrödera, byłego proboszcza parafii św. Jerzego, późniejszego superintendenta Prus Wschodnich i Prus Zachodnich. W 1844 zbór, liczący już ponad 300 wiernych, nabył parcelę przy ulicy Strumykowej, na której w roku 1846 wzniesiono klasycystyczną kaplicę i piętrową plebanię o wysokim dachu. Obecną formę kaplica uzyskała w roku 1868, według projektu H. Haeppnera, który ją znacznie podwyższył, a od ulicy wzniósł tynkowaną fasadę z wejściem, w formach uproszczonego "neogotyku angielskiego". Wnętrze, otoczone z 3 stron klasycyzującymi emporami, kryte jest drewnianym stropem wspartym na filarach, podwyższonym nad przestrzenią nawy głównej. Większość pierwotnego wyposażenia wnętrza nie zachowała się. Pozostała jedynie klasycystyczna chrzcielnica z pierwszej kaplicy i 6-głosowe organy. W kaplicy tej odbywają się nabożeństwa w okresie zimowym i uroczystości parafialne, w tym doroczne ekumeniczne spotkania z okazji Święta Reformacji.
-
