-
-
- W 1655 roku w czasie potopu szwedzkiego zamek obsadziły sprzymierzone ze Szwedami wojska księcia Bogusława Radziwiłła (1620-1669). 31 grudnia 1655 roku, gdy oblegały go wojska konfederacji tyszowieckiej, zmarł tu hetman wielki litewski książę Janusz Radziwiłł (1612-1655). Po pokonaniu wspierających króla Jana II Kazimierza Wazę (1609-1672) wojsk Sapiehów Bogusław Radziwiłł wjechał do obleganego wcześniej zamku w dniu 26 lutego 1656 roku. Kolejne oblężenie twierdzy było prowadzone przez szlachtę podlaską, wiską i łomżyńską pod dowództwem pułkownika Samuela Oskierki i trwało ono od kwietnia do lipca 1656 roku. Ponowna blokada warowni trwała od listopada 1656 roku i zakończyła się jej zdobyciem przez wojska wierne Janowi Kazimierzowi 27 stycznia 1657 roku. Na przełomie lutego i marca twierdzę zajęły wojska brandenbursko-pruskie elektora Fryderyka Wilhelma I Hohenzollerna (1620-1688) i zwróciły go na przełomie lipca i sierpnia. Za zasługi poniesione podczas potopu szwedzkiego zamek wraz z okolicznymi dobrami został ofiarowany hetmanowi Stefanowi Czarnieckiemu (1599-1665), który po zwycięskiej bitwie z Rosjanami pod Połonką w 1660 roku więził w nim jeńców. Zamek przez małżeństwo córki Stefana Czarnieckiego Aleksandry Katarzyny (?-1698) przeszedł w ręce marszałka Jana Klemensa Branickiego (1624-1673).
-
