-
-
- Drewniany ewangelicki kościół artykularny p.w. św. Trójcy z 1717 roku - zbudowany poza murami ówczesnego miasta, na fundamentach z cisowych belek, na planie greckiego krzyża. Jest to budowla o konstrukcji zrębowej, wewnątrz szalowana deskami, z zewnątrz omieciona gliną i bielona. Wystrój wnętrza jest wczesnobarokowy, starsza jest jedynie renesansowa chrzcielnica. Strop i ściany całkowicie pokryte są malowidłami. W ołtarzu głównym znajduje się grupa rzeźb przedstawiających urzyżowanie. Wnętrze mogło pomieścić nawet 4.000 osób. Kościół wpisany został na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2008 roku. Podobnie jak w przypadku wszystkich kościołów artykularnych, budowniczy musieli spełnić wiele warunków. Kościoły artykularne stawiano na skraju wsi. Musiały być wybudowane w ciągu jednego roku, przy użyciu najtańszych materiałów, nie mogły być murowane, a przy ich budowie nie można było stosować elementów metalowych. Kościoły te nie mogły mieć fundamentów, wieży i dzwonnic, a wejście do nich musiało być odwrócone tyłem do miejscowości. Określenie "kościół artykularny" pochodzi od artkułow tzw. kodeksu z Sopron, w którym cesarz Leopold I Habsburg (1640-1705), zezwalał protestantom na budowę świątyń.
-
