-
-
- Zamek w Bobolicach zbudowany został w połowie XIV wieku z inicjatywy króla Kazimierza III Wielkiego (1310-1370) jako kolejna warownia strzegąca południowej granicy państwa polskiego. W roku 1370 z okazji swej koronacji Ludwik Węgierski (1326-1382) nadał ją księciu Władysławowi Opolczykowi (1326/1332-1401) w zamian za popieranie jego zamiarów dynastycznych, ten z kolei przekazał Bobolice w ręce Węgra, Andrzeja Schoeny z Barlabas. Dzierżawcy twierdzy, spiskując z Zakonem Krzyżackim, okazali się nielojalni wobec polskiej korony, co sprowokowało króla Władysława II Jagiełłę (1351/1362-1434), który w 1396 roku najechał ziemie Opolczyka i zbrojnie zagarnął zamek wraz z okolicznymi włościami. Pod koniec XIV oraz w XV wieku zarządzali nim m.in. Szafrańcowie, Trestkowie, Krezowie, a później również Chodakowscy, Męcińscy i Myszkowscy. Początki upadku warowni datuje się na 1587 rok, w którym najechał i zdobył ją pretendent do polskiego tronu arcyksiążę Maksymilian III Habsburg (1558-1618). O wiele gorzej z zamkiem obeszli się żołnierze szwedzcy, zajmując go i paląc w roku 1657. Od tego czasu następowała szybka degradacja królewskiego gmachu. W roku 1683 jego stan był już tak zły, że ciągnący ze swymi wojskami pod Wiedeń Jan III Sobieski (1629-1696) podczas postoju w Bobolicach wolał spędzić noc pod namiotem, niż ryzykować nocleg w bardzo zniszczonym już budynku. W XVIII wieku zrujnowany zamek kupili Męcińscy z zamiarem (jak się później okazało niezrealizowanej) odbudowy. W roku 1882 ziemię, na której stałe opuszczone już mury, w wyniku parcelacji otrzymała miejscowa chłopska rodzina Baryłów. Ich spadkobiercy po długich sporach sądowych w 1999 roku odsprzedali ruinę byłemu senatorowi RP Jarosławowi Wacławowi Laseckiemu (ur. w 1961 roku), który podjął się częściowej jej rekonstrukcji. Zamek wzniesiono z białego miejscowego wapienia na skalistym wzgórzu o wysokości 360 m n.p.m. Pierwotnie zajmował on tylko centralną część wzniesienia. Na najwyższym, północnym cyplu stała cylindryczna wieża, obok niej mieścił się budynek mieszkalny. Prawdopodobnie w XV wieku system obronny wzmocniły półkoliste baszty. Do zamku wysokiego przylegało od strony południowej i od zachodu przedzamcze, do którego wjazd prowadził wschodnim stokiem wzgórza. Przedzamcze to opasano murem obronnym, całość zaś otaczała sucha fosa, nad którą zapewne przerzucono zwodzony most prowadzący do piętrowej wieży bramnej. Zasadniczym celem XVI-wiecznej przebudowy była likwidacja gotyckiej wieży, miejsce której zajął co najmniej dwukondygnacyjny budynek mieszkalny. W zamkowych przyziemiach pomieszczono kuchnię, piekarnię, spiżarnię i skarbiec, piętra zaś przeznaczono na izby mieszkalne i reprezentacyjne komnaty. Podczas próby odbudowy warowni w XVIII wieku rozkuto gotyckie otwory okienne, co w znacznym stopniu zatarło jej średniowieczny charakter.
-
