-
-
- Wrzesień 1993. Masywna bryła kościoła farnego dominuje nad Rynkiem i nad miasteczkiem. Obie pierzeje rynkowe zostały wykreślone i uformowane tak, by ich przedłużenia zbiegały się w bryle fary. Patronami kościoła są święci Jan Chrzciciel i Bartłomiej. Partia zachodnia świątyni kryje w masywie wieżowym emporę i jest niewątpliwie świadkiem i pozostałością budowli jeszcze romańskiej. Rozrastanie się miasta, któremu kościół, ufundowany przez Władysława I Łokietka służył jako świątynia parafialna wymagało jej rozszerzenia i powiększenia wnętrza. Dokonano tego zapewne w połowie XIV wieku. XIV-wieczne przeobrażenia świątyni pozostawiło ślad w postaci korpusu kościoła, gotyckiego portalu zachodniego, w wykuciu gotyckich arkad pod wieżą oraz w bramce muru cmentarnego od strony Rynku. Renesansowa przebudowa, zakończona w roku 1613, przeprowadzona pod kierunkiem muratora Jakuba Balina, Włocha, obywatela lubelskiego, nadała budowli obecny wygląd wewnętrzny z charakterystycznymi sztukateriami. Fara otrzymała wówczas ozdobne szczyty, wschodni i zachodni, oraz piękną sygnaturkę w szczycie wschodnim. Korpus kościoła i prezbiterium są sklepione sklepieniem kolebkowym z lunetami pokrytym dekoracją sztukatorską w roku 1613. Architektura belkowania oparta jest na wzorniku architekta włoskiego, Sebastiana Serlio, z połowy XVI wieku. W XVII wieku dobudowano do fary kaplice: Borkowskich, Górskich i Różańcową oraz zakrystię wraz z barokowym portalem prowadzącym do niej z prezbiterium. Wewnątrz kościoła szczególną uwagę zwracają rokokowe konfesjonały, żyrandol z głową jelenia z początku XVII wieku, przede wszystkim zaś wspaniałe organy. Ich modrzewiowa, rzeźbiona oprawa (prospekt) z 1620 roku jest przykładem wielkiego kunsztu snycerskiego inspirowanego sztuką flamandzką. Same organy są prawdopodobnie dziełem kazimierskiego organmistrza Szymona Liliusza. Rozbudowane w XIX wieku posiadają obecnie ponad 1400 piszczałek. Są też najstarszym zachowanym w całości tego typu instrumentem w Polsce. Podczas zwiedzania fary istnieje możliwość wysłuchania krótkiego koncertu (o określonych godzinach), demonstrującego brzmienie instrumentu. Wnętrze kryje też ciekawe elementy malarskie i rzeźbiarskie wyposażenia.
-
