-
- Ateński Akropol (ἀκρόπολις τῶν Ἀθηνῶν). Większość świątyń na Akropolu została odbudowana w tzw. epoce klasycznej, która nastąpiła w Grecji w V wieku p.n.e. po odparciu najazdów perskich. Po zwycięskiej bitwie pod Eurymedonem w 468 roku p.n.e. Kymon (Κίμων) i Temistokles (Θεμιστοκλῆς; ok. 524-459 p.n.e.) nakazali rekonstrukcję murów, a z inicjatywy Peryklesa (Περικλῆς), żyjącego w latach ok. 495-429 p.n.e., rozpoczęto odbudowę i rozbudowę Akropolu. W latach 447-432 p.n.e. wzniesiony został Partenon (Παρθενώνας). Prace przy budowie świątyni powierzono dwóm słynnym architektom - Iktinusowi (Ικτίνος) i Kallikratesowi (Καλλικράτης), a rzeźby wykonała pracownia wybitnego rzeźbiarza Fidiasza (Φειδίας), żyjącego w latach ok. 490 - ok. 430 p.n.e. Partenon został zaprojektowany w porządku doryckim. Wewnątrz świątyni stał gigantyczny posąg Ateny ze złota i kości słoniowej, najprawdopodobniej wyrzeźbiony osobiście przez Fidiasza. W 437 roku p.n.e. Mnesikles (Μνησικλής) rozpoczął budowę Propylejów (Προπύλαια) - monumentalnej bramy z marmurowymi kolumnami, zbudowanej częściowo na propylejach z czasów Pizystrata (Πεισίστρατος; ok. 605-527 p.n.e.). Brama ta widoczna jest na zdjęciu.