-
-
- Na półwyspie Trondenes
-
Komentarze
-
..właśnie... -
"ludzi u nas wielu"...choć cyrylicą byłoby wymowniej... -
Dzięki, czasami lubię się pobawić w takie przekłady. -
...niesamowite...tłumaczenie...
-
['] -
Jeżeli zainteresował Cię fragment ballady Dolskiego, to wkleję niżej cały tekst z moim niezdarnym tłumaczeniem:
Приказ «Назад ни шагу!» был жесток.
Оглянешься, шагнёшь назад - и крышка.
И целит в спину твой родной восток,
Сергей с Урала, из Сибири Мишка...
Они лежат за ельником в воде.
И синими бессонными глазами
Их видит лейтенант НКВД,
А сам на мушке опера с усами.
Тот лейтенант, серьёзный и прямой,
Он видит всё, но ему мало, мало...
И красный ромбик с жёлтою каймой,
Как вещий сон, тревожит генерала.
И генерала вызовут туда,
Откуда автор страшного приказа
Следит за всеми и не без труда
Искореняет трусости заразу.
Атака... И солдат, покуда цел,
Идёт на немца твёрдо, без оглядки.
И немец взял солдата на прицел,
И русский сзади целит под лопатку.
Земли моей и гордость, и краса,
Великий воин, умирал, как жил он,
И от чужого рабства нас спасал,
Чтоб собственное было нерушимо.
Po polsku sens byłby mniej więcej taki:
"Ni kroku w tył!" - okrutne słowa te.
Obejrzysz się lub cofniesz - i "po balu".
Ze wschodu rodak mierzy w plecy twe,
Z Syberii Miszka i Siergiej z Uralu...
Leżą w mokradłach wśród świerkowych drzew.
I błękitnymi, czujnymi oczami
Widzi ich wciąż lejtnant NKWD,
A sam na muszce "opera" z wąsami.
Ten lejtnant to poważny, szczery chłop
On widzi wszystko, lecz mu ciągle mało...
A żółty otok i czerwony romb,
Jak sen proroczy trwożą generała.
I generała wkrótce wezwą tam,
Skąd autor tego strasznego rozkazu
Wciąż śledzi wszystkich, cały ten nasz kram,
I wykorzenia tchórzostwa zarazę.
Atak... I żołnierz żywy, póki co...
Na Niemca idzie twardo, w tył nie bieży.
I Niemiec już na cel żołnierza wziął,
I "Ruski" z tyłu pod łopatkę mierzy.
To mojej ziemi duma z pięknem wraz,
Bohater żołnierz tak jak żył - tak konał,
I od niewoli cudzej bronił nas,
By własna pozostała niewzruszona.
Dla pełniejszego zrozumienia tekstu wyjaśnienia mogą wymagać może dwie kwestie:
1) Słowem "oper" określano pracownika operacyjnego sowieckich organów bezpieczeństwa (vide: A. Sołżenicyn - "Archipelag Gułag")
2) Naszywki w kształcie czerwonych rombów z żółtym otokiem nosili na swoich mundurach funkcjonariusze NKWD.
-
...piękny wiersz....i wzruszający....
-
To epitafium przypomniało mi balladę rosyjskiego barda i poety Aleksandra Dolskiego "Ни шагу назад" ("Ani kroku wstecz"), kończącą się słowami:
"Земли моей и гордость, и краса,
Великий воин, умирал, как жил он,
И от чужого рабства нас спасал,
Чтоб собственное было нерушимо".
co po polsku można by oddać słowami:
"To mojej ziemi duma z pięknem wraz
Bohater żołnierz tak jak żył - tak konał
I od niewoli cudzej bronił nas
By własna pozostała niewzruszona". -
Im postawili chociaż pomnik. Ci, którzy przeżyli "фашистский плен" (faszystowską niewolę) z reguły trafiali do własnych. sowieckich łagrów.