Wykorzystujemy pliki cookie, aby dostosować serwis do Twoich potrzeb. Możesz nie wyrazić zgody przez ustawienia przeglądarki internetowej. Szczegóły >
  • Lwówek Śląski
  • Fragment fortyfikacji miejskich. Należą one do najciekawszych tego typu budowli na Dolnym Śląsku. Tworzą wyjątkowo bogate założenie o dwóch obwodach obronnych. Zachowały się stosunkowo dobrze i dają przegląd urządzeń warownych z różnych okresów ich rozwoju. Najefektowniejsze fragmenty zabytkowe stanowią nieźle zachowane odcinki murów przy wieżach bramnych. Poszczerbione z dwu stron dobiegające do wysokich masywów wież, tworzą, wraz z towarzyszącą linii murów aleją, malowniczą oprawę pejzażu staromiejskiego, ożywionego ceglastymi dachami budynków. Z badań wynika, że miasto miało już mury obronne pod koniec XIII wieku. W ciągu XIV i na początku XV wieku fortyfikacje Lwówka stanowić już musiały poważną zaporę, skoro dwukrotnie (1427 i 1432) husyci zaniechali oblegania miasta. Baszty łupinowe muru wewnętrznego, rozstawione średnio co 50 m, były budowane jako stanowiska dla kuszników. Najważniejszym wzmocnieniem średniowiecznego zespołu był, wprowadzony na początku XV wieku, drugi zewnętrzny pierścień murów, dostosowany do broni palnej. Zachowaną częściowo największą basteję zaprojektował w połowie XVI wieku włoski architekt Hieronim Archonati Starszy z Mediolanu. W XVII wieku stare, kamienne mury, pozbawione już znaczenie militarnego, zaczęły popadać w ruinę. Planowane wyburzenie części murów, łącznie z Wieżą Bramy Złotoryjskiej, przeprowadzono pod koniec XIX wieku. W roku 1935 doceniono zabytkowy charakter murów i poddano je solidnym zabiegom konserwatorskim, a znaczny odcinek pierścienia wewnętrznego przy Wieży Bramy Lubańskiej, zrekonstruowano, niestety zupełnie dowolnie, bez próby ustalenia stanu pierwotnego. Następnym zabiegom konserwatorskim fortyfikacje poddano w latach 60. XX wieku.
lmichorowski

lmichorowski

Leszek Michorowski
Punkty: 506765