-
-
- Ratusz Głównego Miasta. W czasie pierwszej fazy budowy, prowadzonej w latach 1379-1382 wybudowano nowe pomieszczenia dla wagi miejskiej oraz salę sądową (obecnie Sala Czerwona). Zlikwidowano również strop pomiędzy parterem a pierwszym piętrem oraz ściany działowe, uzyskując wielką reprezentacyjną salę rady miejskiej (obecnie Sala Biała). Z tej przebudowy do dnia dzisiejszego zachował się obrys frontu budynku od strony ulicy Długiej. W czasie przebudowy w latach 1454-1457 nadbudowano poddasze i wymieniono elewację frontową. W latach 1486-1488 została wykonana wieża ratuszowa - budową kierował Henryk Hetzel. Wieża została wykończona przez Michała Enkingera wysokim hełmem w 1492 roku. Około 1537 roku zaczęto wznosić wokół dziedzińca, na miejscu dawnego zajazdu, dwukondygnacyjną oficynę - po tej przebudowie zachował się obecny obrys budynku. Bogacące się na pośrednictwie handlowym gdańskie mieszczaństwo dążyło do podkreślenia pozycji miasta również poprzez nadanie odpowiedniego splendoru ratuszowym wnętrzom. W ich upiększaniu w końcu XVI i na początku XVII wieku brali udział twórcy złotego wieku sztuki gdańskiej, tacy mistrzowie, jak Izaak van den Blocke (1572-1626), Hans Vredeman de Vries (1527-1604), Willem van der Meer, Anton Möller (ok. 1563-1611) i Szymon Herle. Ogólne kierownictwo nad pracami sprawował Anton van Obberghen (1543-1611), pełniący w tym czasie funkcję budowniczego miejskiego. Wnętrza ratusza utrzymane są w stylu manieryzmu niderlandzkiego. Najbardziej okazała - Wielka Sala Rady zwana również Salą Czerwoną uważana jest za jedno z najbogatszych nowożytnych wnętrz ratuszowych. Strop sali zdobi 25 obrazów autorstwa Izaaka van den Blocke o wymowie symbolicznej. Najsłynniejsze z nich to "Apoteoza Gdańska". Godna uwagi jest także Wielka Sala Wety, nazywana od czasu przebudowy w latach 1841-1842 - od białego koloru sklepienia - Salą Białą.
-
