-
-
- Bazylika Mariacka p.w. Wniebowzięcia NMP. Ołtarz główny. Autorem tego monumentalnego dzieła jest mistrz Michał z Augsburga i jego warsztat. Powstało w latach 1510-1517, a więc u schyłku gotyku. Zleceniodawcy i mieszkańcy miasta byli zadowoleni z ukończonego dzieła. Wyrazem uznania było przyjęcie mistrza Michała do ekskluzywnego Bractwa św. Rajnolda. W szafie głównej, na trójdzielnym tronie, rozdzielonym dekoracyjnymi filarkami, zasiadły ponadnaturalnej wielkości postaci: Chrystusa, Marii i Boga Ojca. Tworzą one, pełną majestatu i piękną, grupę koronacji NMP. W ramie na postumentach umieszczono postaci 24 starców apokaliptycznych, trzymających na przemian harfy i złote kadzielnice. 10 z nich to rzeźby autentyczne, 14 zostało zrekonstruowanych. W zwieńczeniu szafy na płaskiej półeczce znajduje się figura baranka. Wewnętrzna strona ruchomych skrzydeł rzeźbionych podzielona jest na trzy kondygnacje. Stały tam figury świętych i ojców Kościoła, liczbie 144. Spośród nich, zawieruchę wojenną przetrwało tylko 11 rzeźb. Odwrocia skrzydeł rzeżbionych zawierają 10 kwater ze scenami z życia Marii i Jezusa. Skrzydłom rzeźbionym wielkością i kształtem odpowiadają ruchome skrzydła malowane, które obecnie zamontowane są na odwrocie ołtarza. Na odwrociach ruchomych skrzydeł malowanych przedstawione są sceny z życia NMP.
-
