-
-
- Kościół parafialny p.w. św. Trójcy. Został wybudowany w 1477 roku, pierwotnie jako gotycki. W latach 1882-1886 powiększony i całkowicie przebudowany w tzw. stylu toskańskim (w niektórych źródłach jego styl jest określany jako eklektyczny). Jedynymi pozostałościami po pierwotnym założeniu gotyckim jest okno w prezbiterium nad ołtarzem, łuk tęczowy oddzielający prezbiterium od nawy głównej i widoczna za ołtarzem bocznym w prawej nawie przypora zewnętrzna znajdująca się obecnie wewnątrz świątyni. W 1692 roku świątynia spłonęła. Ojcowie Misjonarze pracujący w parafii odbudowali kościół w 1712 roku. Następna przebudowa kościoła dokonana w latach 1882-1886 całkowicie zmieniła obiekt: nawę główną obniżono (dawną wysokość zachowało tylko prezbiterium), dobudowano do niej dwie nawy boczne, łączące się z nawą główną arkadami. Dobudowano też nowy fronton, ujęty dwiema wysokimi wieżami zwieńczonymi cebulastymi hełmami. Od strony prezbiterium dobudowano zakrystię, a nad nią skarbiec. Czasy ostatniej wojny spowodowały liczne zniszczenia w kościele. Jedna z bomb niemieckich uszkodziła nawę główną, a bomba rosyjska prawą nawę boczną. W kościele urządzono magazyn oraz punkt zbiorczy dla ludności polskiej wywożonej do Niemiec. Zniszczenia wojenne szybko usuwano, dzięki gorliwej pracy duszpasterzy i ofiarności wiernych.
-