Podróż Chiny - Shaolin i Xian czyli wojownicy kiedyś i dziś

W hotelu w Luoyang mieliśmy śniadanie. Niestety jeszcze chyba nie przestawiliśmy się na specyficzne smaki chińskich śniadań - z normalnych rzeczy były jajka, bułeczki na parze i jakieś takie paluszki na głębokim tłuszczu smażone. Wyglądało to wszystko tak odstraszająco, że zapomnieliśmy nawet zdjęcie zrobić.

Plany na dziś to klasztor Shaolin. Już poprzedniego wieczora umówiliśmy się z jedną z przedsiębiorczych pań przy dworcu, że przyjedzie po nas autobus i zabierze do Klasztoru. Warunek był tylko jeden - nie ma nas obwozić po jakiś dodatkowych miejscach na trasie, tylko prosto do Shaolin - cena przejazdu 40Y. Jak się łatwo domyśleć autobus owszem przyjechał ale była to typowa wycieczka z "atrakcjami" po drodze. Decyzja - nie wsiadamy! Nasza przedsiębiorcza pani nie dała za wygraną, i w ciągu kilku minut załatwiła nam busa tylko dla nas. Niewątpliwym plusem okazało się to, że w 5 osób po prostu nam się to opłacało. Oczywiście trzeba było się targować - z 500Y cena zeszła na 350Y. Do klasztoru jedzie się 1,5h. Po drodze już sama jazda jest atrakcją! Chińczycy maja naprawdę bardzo specyficzny sposób jazdy.

Teren klasztoru jest ogromy! Polecam wejść do budynku zaraz przy kasach - są tam zdjęcia i makieta całego terenu. Kompleks klasztorny to przede wszystkim szkoły kung fu - po drodze mijamy setki jednakowo ubranych dzieciaków ćwiczących na boiskach. Nie mieliśmy jakoś zupełnie sprecyzowanego planu zwiedzania - przez przypadek - idąc za tłumem trafiliśmy do sali gdzie o 11.30 zaczęły się pokazy. Zobaczyliśmy też świątynie. Przy świątyni jest bardzo fajna restauracja - i stosunkowo tania. Polecam tam też kawę.

W Shaolin - podobnie jak wcześniej w Pekinie Chińczycy prosili nas żeby zrobić sobie z nimi zdjęcie. Jesteśmy jednak dla nich nadal tak egzotyczni, że chcą się potem takimi białasami chwalić znajomym. Dzięki temu z całego wyjazdu mamy dużą kolekcje zdjęć z naszymi nowymi chińskimi znajomymi.

Na terenie klasztoru Shaolin największe wrażenie robi oczywiście Las Stup. Są fantastyczne. Zachwyciły nas też zdjęcia przy kasach - piekne góry i widoki - musieliśmy tylko wjechać kolejką na górę. Za naszym kierowcą busa byliśmy umówieni na 15. Mieliśmy już mało czasu - jednak szybka decyzja - jedziemy! Kolejka - co ważne, ta dalej po prawej stronie - cena 60Y. Widoki na górze były niesamowite!!! Potwornie żałowaliśmy, ze nie od razu wjechaliśmy tutaj na góre. Można tam spędzić cały dzień - jest na trasie stara świątynia, wiszące mostki, no i niesamowite skały. Niestety nie mogliśmy tego wszystkiego zobaczyć - było już za mało czasu. Szkoda.

Chińskie trasy w górach są bardzo specyficzne - prawie zawsze można liczyć na chodniki barierki. Nie zachwyca to z pewnością jeśli się chce zobaczyć nieskażoną cywilizacją naturę, ale niestety trzeba się do tego przyzwyczaić. Do busa dobiegliśmy dopiero na 17 - kierowca nie był zbytnio zachwycony. Polecamy więc na przyszłość zarezerwować sobie cały dzień na Shaolin i koniecznie wliczyć maximum czasu na góry!

Wieczorem udało nam się znaleźć bardzo fajnie wyglądającą restauracje. Dużo tubylców i potrawy bardzo zachęcająco wyglądały. Jedyny minus - zero angielskiego u obsługi. Okazało się jednak, że maja menu ze zdjęciami - a co ważne na każdej stronie jest dodatkowo obrazek - np. ryba, świnka itp. No to damy rade! Zamówiliśmy znowu wspólnie trzy potrawy - przekonani, że zamawiamy trzy rodzaje potraw z mięsem. W efekcie dostaliśmy - grzyby, wątróbkę i coś z kurczaka co mięsem na pewno nie było! Zapłaciliśmy 118Y i w sumie nic nie zjedliśmy... Myśleliśmy że już do końca wyjazdu zostaniemy wierni KFC...

To już ostatni dzień w niezachwycającym Luoyangu. Pociąg mieliśmy o 00.30. Na dokładkę jeszcze trochę się spóźnił. Szczęśliwi wsiadamy z myślą, ze zaraz pójdziemy spać - a tu czeka na nas nie zmieniona pościel. Wcześniej na naszych łóżkach już ktoś spał! Pani Wagonowa (ta niestety należała do tych mało porządnych) oczywiście zupełnie nie wiedziała o co nam właściwie chodzi! (Chińczycy wsiadający z nami bez żadnych ceregieli po prostu się położyli na takiej pościeli). Awantura chińsko - angielsko - polska trwała ponad pół godziny. Pani w desperacji i zupełnie nie mogąc zrozumieć dlaczego jej nie rozumiemy jak do nas mówi po chińsku - zaczęła nam na karteczce pisać. Po chińsku. Skończyło się więc na awanturze obrazkowej i wywalczyliśmy nowe prześcieradła. Dobre i to.

Jesteśmy bladym świtem w Xian! Miasto już po wyjściu z dworca robi wrażenie - wychodzi się na ogromny mur! Czytałam, ze przy podstawie mury miejskie maja nawet 18m! Całe miasto jest nimi otoczone. Oczywiście teraz Xian dużo bardziej się rozrósł - ale obszar objęty murami naprawdę robi wrażenie. Po Xian naszym celem było Guilin - ale z kupna biletów na pociąg zrezygnowaliśmy - okazało się ze to ok 20h jazdy! Chyba nie będzie wyboru tylko poszukać samolotu!

Śniadanko niezmiennie czekało na nas w KFC. (tak się teraz zastanawiam, że to pierwszy nasz wyjazd gdzie tak konsekwentnie i bez oporów jem zawsze śniadania na mieście - niewątpliwie to zasługa niskich cen ;) Potem jedziemy do poleconego nam wcześniej Shuyuan Youth Hostel - zaraz przy murach miejskich - ale przy Bramie Południowej (autobus z dworca 603 1Y). W hostelu bardzo sympatyczne dziewczyny na recepcji - świetnie mówią po angielsku. Na szczęście były miejsca i mamy dwie trójki. Pokoje ok. Ale bardzo dużo wilgoci. Hotel jest bardzo specyficzny -  otwarte dziedzińce, bar z dobrym jedzeniem i świetną kawą, ciekawy wystrój i wielki pub-imprezownia w podziemiach.

Niestety w Xian pogoda nas nie rozpieszczała - cały czas było pochmurno. Zaraz po rozpakowaniu jedziemy zobaczyć terakotową armie - oczywiście autobusem miejskim - 603 do dworca (1Y) a potem 306 (7Y) - odjeżdża zaraz z przed dworca kolejowego.

Teren z pawilonami gdzie stoją figury jest ogromny. Bilety kupuje się zaraz przy parkingu po lewej stronie - a potem trzeba jeszcze przejść alejka ze sklepikami. Można tez jechać busikiem - ale trzeba mieć wykupiony bilet. Zaczynamy zwiedzać od muzeum. Ogromy budynek i tak naprawdę niewiele w nim jest. Najważniejsze jednak że są dwa rydwany z brązu. Fantastycznie wyglądają na żywo. Zaczynamy zwiedzać trochę od tyłu. Najpierw pawilon nr 2 - największy. Tam jest bardzo dużo jeszcze nie odkopanych figur a te co są widoczne są zniszczone. Jednak ogrom tego robi wrażenie. Potem pawilon nr 3 - najmniejszy - ale już więcej całych postaci. No i na koniec pawilon nr 1 - duży i z całymi szeregami wojowników. W nim tez widać przy pracy archeologów. Jest też zaznaczone miejsce gdzie się to wszystko zaczęło - czyli gdzie była wykopana studnia z której wydobyto pierwsze fragmenty terakotowego wojownika. Na koniec polecam zaglądnąć do sali kinowej choć na chwilkę - okrągła sala a w niej dookoła ekrany. Nie jest to może HD ale ciekawie.  No i najważniejsze na koniec - można robić zdjęcia - widzieliśmy nawet chłopaka ze statywem. Powrót - 1,5 h w korkach. Strasznie się to Xian korkuje niestety.

Wieczorem miasto jest ładnie oświetlone. Niedaleko naszego hostelu jest ulica barów - bardzo klimatycznie.

Mieszkamy zaraz przy murach miasta - a zaraz za murem jest park. Rano  idziemy zobaczyć jak wygląda spędzanie wolnego czasu w Xian. Nie zawiedliśmy się. Cały park jest pełen ludzi ćwiczących tai chi, gimnastykujących się, był też pan kaligrafujący na płytkach chodnikowych pędzlem umaczanym w wodzie. Są też ptaszki w klatkach na drzewach! To taki zwyczaj, ze ludzie przynoszą swoje ptaszki rano do parku i klatki wieszają na drzewach. Nie popieram trzymania biednych ptaków w klatkach - ale "wyprowadzanie je na spacer" do parku jest nietypowym pomysłem. Szliśmy dość długo parkiem - nie dotarliśmy jednak do końca muru. Naprawdę mury są ogromne. Znaleźliśmy za to bazar z owocami. Polecam chińskie gruszki i pyszne jabłka - w takim lekko różowym kolorze. Znaleźliśmy tez mały barek w którym na oczach kupujących są robione pierożki na parze. Rodzajów nadzienia jest chyba ze 20 - a cena jednego to 0,5Y. Jedliśmy z mięsem, wodorostami, i jeszcze jakieś niezidentyfikowane alewszystkie bardzo dobre. Mamy więc śniadanie załatwione. 

Potem ruszamy do dzielnicy muzułmańskiej - zaczyna się zaraz za Wieżą Bębnów. Pierwsze alejki to sklepiki z pamiątkami i badziewiosklepiki. Udało się nam kupić T shirt za 20Y po morderczym targowaniu się. Przez przypadek dochodzimy do Wielkiego Meczetu - w sumie celu dzisiejszej wycieczki. Meczet bardzo ładny - ale też bardzo zniszczony. Ciekawe jest to, że jest to muzułmańska architektura w chińskim stylu. Na dziedzińcach krzątają się ludzie przygotowując meczet do piątkowego święta. Dzielnica muzułmańska to tez całe ulice z jedzeniem - małe barki, miejsca gdzie robią makaron wyciągając go ręcznie do cieniutkich nitek. Wszędzie tłum ludzi i całe chmary rowerów i motorków. Ma to niesamowity urok. Wchodzimy tez do arabskiego spożywczaka - zakup kory cynamonu i zmielonej papryki - bezcenny bo bez targowania się. A ceny jak dla tubylców. Tu nikt jeszcze nie wpadł na to żeby mieć inne ceny dla turystów, a też pewnie dlatego, ze turyści tu rzadko zaglądają. Już trochę zmęczeni tym tłumem łapiemy taxi i za 8Y wracamy do Hostelu.

Pomimo obaw i niepochlebnego zdania niektórych uczestników naszej wycieczki o chińskich liniach lotniczych - rezerwujemy w hostelu bilety na samolot do Guilin. Łapiemy mega promocje i 5 biletów z ostatnich 7 jakie zostały na sobotę po południu. Mamy wiec jeszcze całe dwa dni na zwiedzanie miasta. No i wreszcie musimy ruszyć się na mury miejskie.

Pogoda niezmiennie jest kiepska. Paskudne szare niebo. Nie jest tak całkiem źle bo nie pada...

Dziś jedziemy zobaczyć Wielką Pagodę Dzikich Gęsi. Jedziemy autobusem 609. Wysiadamy niedaleko wielkiego placu przed Pagodą. Wejście jest z drugiej strony - bilety - oczywiście znowu ulgowe. Może to przez tą nieszczególna pogodę, a może że to już kolejne budynki świątynne jakie widzimy - nic szczególnie nas nie zachwyciło. Ciekawostka była za to przed Pagodą - na ogromnym placu. Ok 12 godziny wyjeżdżają z ziemi wielkie głośniki i graja walce Straussa - w tym czasie jest tez chyba włączona ogromna fontanna. Chyba - bo walce słyszeliśmy, ale niestety fontanny już nie zobaczyliśmy - nie zdążyliśmy. Z ciekawostek - to na przeciwko od wejścia na teren Pagody i po lewej stronie budowane są budynki w starym chińskim stylu, a w nich restauracje i fast foody (oczywiście znowu byliśmy w KFC). Są tez budynki całe pokryte graffiti. Fajnie było to wszystko widać ze szczytu Pagody. Niestety więcej zapierających dech widoków nie było bo była mgła...

Jeśli chodzi o ulice z pamiątkami to chyba najładniejsza uliczka jest właśnie w Xian. Ktoś ją kiedyś nazwał ulicą Pędzelkową. W dużej ilości występują tu sklepiki tylko z pędzelkami do kaligrafii. Naprawdę nazywa się Shuyuanmen (idąc w kierunku Bramy Południowej trzeba skręcić w lewo - zaczyna sie przy kamiennej małej pagodzie) i można nią dotrzeć do Muzeum Kamiennych Tablic. Polecam na nią zaglądnąć. Są tam sklepiki z wachlarzami i z kaligrafią.

Zdarzało się nam czasem być w Chinach w miejscach gdzie przez cały dzień nie spotkaliśmy innych europejczyków. W takim miejscu znaleźliśmy się też w Xian. Chciałam kupić wachlarz do tai chi. Miła pani na recepcji w hostelu napisała nam na karteczce gdzie "chcemy" wysiąść i wysłała nas na autobus nr 11. No to ruszyliśmy. Wysiedliśmy w dzielnicy handlowej - same sklepy. Największe wrażenie zrobił 3 piętrowy budynek w którym na wszystkich pietrach były sklepiki tylko z herbatą! Oczywiście kupiliśmy nasza ulubioną jaśminową w kulkach. Wcześniej miły pan poczęstował nas ta herbatka w miniaturowych czarkach. Już wiem co kupie jak przejedziemy do Chin jeszcze raz - właśnie takie czarki do herbaty. W sumie wachlarza nie kupiliśmy - ale było warto zobaczyć inną część miasta za murami.

Ostatni dzień w Xian. Na murach miejskich nie byliśmy. Leje. No nic - nie byliśmy to idziemy. Deszczy czy nie trzeba! Ale jak wejść na mury? Mieszkamy przy samych murach i przy Bramie Południowej. Brama jest jednak na środku wytyczonego ronda. Za chiny nie ma tam pasów ani nawet przejścia podziemnego. Jak przejść przez ulice? Tak jak tubylcy...  W poprzek. Oczywiście dopinamy się do jakiegoś też przechodzącego Chińczyka i z zamkniętymi z przerażenia oczami przechodzimy. Po takiej szkole życia, w Krakowie będziemy sobie pewnie przez Aleje spacerkiem miedzy samochodami chodzić. Po murach można pojeździć rowerem albo rikszą. W deszczu nie jest to jednak najfajniejsze. Rozglądamy się trochę, robimy zdjęcia i wracamy. Może kiedyś uda się nam jeszcze przyjechać do Xian i trafić na lepszą pogodę. Mamy wtedy zamiar przejechać całe mury na rowerze.

Na lotnisko jedziemy już w ogromną ulewę - wynajęliśmy busa w hostelu ale okazało się, że zabiorą nas dwie taksówki (220Y ok 1h). Pomimo obaw - samolot wygląda bardzo przyzwoicie. Dają nam tez jedzonko. Po ok 1,5H lotu widać już górki, pola ryżowe i masę zieleni. Lądujemy w Guilin. Wychodzimy - i szok temperaturowy: 33 Stopnie i wilgotność na poziomie 90%. Massakra. Na lotnisku polecam poprosić miłą panią w informacji - zaraz przy wyjściu o mapkę Guilin i Yangshuo.

Do centrum Guilin jedziemy autobusem. Na dworcu kupujemy bilety do Shenzhen (12h i 243Y) - na szczęście nie ma z nimi problemu - wyjazd dopiero za 4 dni. Mamy wreszcie wszystkie 5 łózek w jednym przedziale! Przed dworcem tłum naganiaczy nas ściga i chce wsadzić do autobusu jadącego do Yangshuo. W końcu udaje nam się wsiąść do takiego gdzie są miejsca siedzące. Jedziemy 1,5h , na miejscu będziemy po 22. Nie mamy rezerwacji hostelu. Upał jest wykańczający... To zdecydowanie najgorszy pomysł jaki może być - przyjechać gdzieś w nowe miejsce w nocy i bez pomysłu gdzie zanocować...