Podróż Kambodża - Kompleks świątyń Angkor

Świątynie kompleksu Angor Wat:

Pierwszy poziom.

Drogą przez groblę docieramy na pierwszy poziom świątyni i skręca­my w prawo, aby obejść dookoła całą galerię zdobioną płaskorzeźbami. Nie jest to błahe zadanie, bo dużo trzeba obejrzeć. W pobliżu wejścia na pierw­szą galerię stoi wielki kamienny posąg z ośmioma ramionami. Symbolika zdradza, że był to Wisznu, jednak sto­sunkowo niedawno otrzymał on gło­wę Buddy i obecnie cześć posągowi oddają buddyści.

Galeria Zachodnia

•  Bitwa na polu Kurukszetra: w połu­dniowej części galerii przedstawiono tę scenę z wielkiego hinduskiego eposu Mahabharata,

•  Bitwa na Lance: na tej płycinie znaj­duje się scena walki Ramy z demonem-królem wyspy Lanka, Rawana.  

Galeria Południowa

•   Armia króla Surjawarmana II: przedstawia przemarsz zwycięskiej armii. Król jedzie na słoniu bojowym i dzierży topór. Korpus żołnierzy khmerskich maszeruje w zwartym szyku. W zachodniej części znajduje się jeden z pierwszych wizerunków Tajów, walczących w tej wojnie, jako najemnicy po stronie khmerskiej. W odróżnieniu od Khmerów, Tajowie maszerują nierówno i noszą długie, po­dobne do sukni sarongi.

•   Sceny z nieba i piekła: pokazane na tej płycinie niebiańskie nagrody i piekielne kary wywiera­ją silne wrażenie. Grzeszników ciągną do piekła diabły uzbrojone w maczugi. Galeria Wschodnia.

•   Ubijanie oceanu mleka: to chyba najlepiej wykonana i najbardziej efek­towna płaskorzeźba ze wszystkich w Angkorze. Jedna kunsztownie rzeź­biona płycina przedstawia po lewej stronie 88 demonów i po prawej stronie 92 bogów, którzy razem przez tysiąc lat ubijają ocean mleka wielkim wężem. Jedni i drudzy dążą do uzyska­nia upragnionego eliksiru nieśmiertelności. Nad ich głowami śpiewa i tańczy pięknie wyrzeźbiona apsara, aby dodać demonów i bogów zapału. •   Zwycięstwo Wisznu nad demonami: Wisznu, dosiadający Garudy, toczy wal­kę na śmierć i życie z demonami.

Galeria Północna.

•   Zwycięstwo Kryszny nad Baną: na tej płycinie Wisznu - jako Kryszna – jedzie na Garudzie. Płonące miasto otoczo­ne murami jest siedzibą demona-króla Rany. Garuda zieje ogniem i dosięga króla, potem jednak w akcie miłości Kryszna klęka przed Śiwą i prosi, aby oszczędzić życie demona-króla,

•   Bitwa między bogami a demonami. Bogowie z bramińskie­go panteonu walczą z różnymi demo­nami. Bogów można rozpoznać po ich tradycyjnych wierzchowcach i atrybu­tach. Siwa, na przykład, dosiada świętej gęsi, a Wisznu ma cztery ramiona i je­dzie na Garudzie.

Górne poziomy. W minionych czasach jedynie królowi i najwyższym kapłanom wolno było wejść na najwyżej położoną (trzecią) ga­lerię Angkor Wat. Główne sanktuarium osiąga wysokość 42 m od płaszczyzny trzeciego poziomu. Od zewnątrz sanktuarium wygląda dość zwyczajnie, ale za to ściany we wnętrzu są udekorowane wizerunkami ponad 1500 apsar, niebiańskich tancerek. Główne sanktuarium i trzeci poziom Angkor Wat najlepiej odwiedzić po zachodzie słońca. Rozciągają się stąd wspaniałe widoki całej świątyni. Gdy słońce powoli się zniża, złociste i czerwonawe promienie przesuwają się po kunsztownie rzeźbionych w pia­skowcu przyporach między oknami, a wtedy oczom obserwatora ukazują się najpiękniejsze i najlepiej zachowane apsary w Angkorze. Około kilometra za Banteay Kdei do­chodzimy do efektownej świątyni Ta Prohm; „przodek Brahmy". Rów­nież ten rozległy zespół był dziełem Dżajawarmana VII i służył buddystom. Wiele opowiada o tym kamienna stela, przeniesiona obecnie do Muzeum Na­rodowego Angkor. Ta Prohm jest długim, niskim ze­społem budynków tej samej wyso­kości, z koncentrycznymi galeriami i łączącymi je przejściami, dającymi cień w upale. Całość otacza laterytowy mur, tworzący prostokąt o bokach około 700 i 1000 metrów. Szczególność Ta Prohm polega na tym, że archeolo­gowie podjęli tu nietypową decyzję i dżunglę wycięto tylko częściowo, dla­tego budynki znajdują się w objęciach korzeni banianów i kapoków, a koro­ny tych drzew sięgają wysoko. Olbrzymie korzenie umacniają nadproża i rozsadzają sklepione przej­ścia, a pod baldachimem liści latają papugi, rozdzierające ciszę przenikli­wymi wrzaskami. Następnie przez wiodącą do miasta Bramę Zwycięstwa, poświęcone Śiwie i Wisznu świątynie Thommanon, Chau Say Tevoda i Ta Keo. Thommanon - świątynia wybudowana w okresie panowania Suryavarman II. Ta niewielka Świątynia znajduje się na wschód od Bramy Zwycięstwa i na północ od Chau Say Tevoda.  Świątynia poświęcona jest Siwie i Wisznu. Położona naprzeciwko Thomannon, Chau Say Tevoda niedawno odremontowany przez chiński rząd, bloki zaginione zastąpiono nowymi, ściany i rzeźby czyszczono. Ta Keo jest liczącą prawie tysiąc lat monumentalną świątynią. Dzisiaj Ta Keo znajduje się na trasie między Bramą Zwycięstwa a częściowo wyschniętym sztucznym zbiornikiem wodnym. Nazwa tej świątyni Ta Keo oznacza - Stary Kryształ. Zwiedzanie pochodzącej z drugiej poł. X w. świątyni Bantay Srey, uważanej za arcydzieło sztuki khmerskiej.