Podróż Laos

Przejazd do Vang Vieng, położonego około 160 km od Vientiane. Vang Vieng położone jest nad rzeką Nam Song pośród pięknych wapiennych wzniesień.  Liczne jaskinie wokół Vang Yieng, czę­sto duże, zachwycają malowniczością i są bogate w żywe stworzenia, począw­szy od salangan i nietoperzy po stonogi i ślepe ryby jaskiniowe. Re­stauracje nad Mekongiem stanowią dużą atrakcję dla rodzin z Wientianu, które często spędzają tutaj weekendy. Za parkiem etniczno-kulturowym Tha Deua Road dociera do mostu Przyjaźni Tajlandzko-Laotańskiej. Jego budo­wę ukończono w 1994 r., a sfinansował ją rząd australijski. Była to pierwsza prze­prawa przez Mekong między obydwoma krajami, a ostatnio uruchomiono tam również linię kolejową. Most długości około 1240 m łączy Nong Khai w Taj­landii z Wientianem i stanowi symbol otwarcia Laosu na kontakty z zagranicą.  Park Buddów - pomieszczono tutaj bardzo oryginalny zbiór buddyjskich i hinduskich rzeźb. Po drodze wizyta w Jaskini Tham Chang. Przystanek w wiosce Pathang i rejs łódką po rzece Nam Song.  

Przejazd w kierunku Luang Prabang. Pięknie położone wśród porośnię­tych lasem gór u zbiegu Mekongu i Nam Khan, mające w swych dziejach okres świetności, jako królewska stolica, Luang Prabang należy do najbardziej intry­gujących, magicznych i romantycznych miast Azji. Mnóstwo w nim starych świątyń i zgrabnych kolonialnych bu­dynków przy zacisznych ulicach.  W 1353 r. na miejscu obecnego Luang Prabang król Fa Ngum zjednoczył pierwsze króle­stwo laotańskie, Lang Czang. Po upadku Lang Czang w 1694 r. w Luang Prabang powstało niezależne królestwo, które współistniało z innymi, położonymi bardziej na południe, wokół Wientianu i Champasak. Chociaż królowie z Laung Prabang w różnych okresach byli daninę Syjamczykom i Wietnamczykom, a potem uznać zwierzchność Francuzów, to rządzili, dopóki Pathet Lao nie zniosło monar­chii w 1975 r. Ostatnia para królewska została uwięziona w jaskini na pół­nocnym wschodzie kraju i zmarła tam na początku lat 80. XX w. Przejazd przez wioski Phoukhoune, Ban Houn Xay oraz Kasi pośród wspaniałych krajobrazów górskich. Spacer na szczyt najwyższego wzniesienia miasta - góry Phousy, skąd rozpościera się panorama zabudowań miejskich otoczonych przez Mekong i jego dopływ. Wizyta w bogato dekorowanej świątyni Wat Mai. Świątynia z początku XIX w. była kiedyś rezyden­cją Sangkhalata, najwyższego patriarchy buddyzmu w Laosie. Sim jest drewniany, zaopatrzony w pięciowarstwowy dach utrzymany w klasycznym stylu Luang Prabang. Główną atrakcją są tu pozłacane ściany frontowej werandy ude­korowane scenami z Ramajany i wyobra­żeniem przedostatniego wcielenia Buddy. W pierwszej połowie XX w. tu właśnie przechowywano wizerunek Pha Bang, zresztą powraca on regularnie w okresie obchodów laotańskiego Nowego Roku. Na terenie watu, w osobnym pomiesz­czeniu, trzymane są również dwie długie łodzie potrzebne podczas noworocznych uroczystości. W sąsiedztwie wzgórza Phu Si warto zwrócić uwagę także na Wat Wisunalat. To najstarsza wciąż używana świątynia w mieście, wzniesiona w latach 1512-13, odbudowany dziesięć lat po pożarze drewnianego oryginału w 1887 r., ce­chuje się niepowtarzalnym stylem, jego pochyły dach jest od frontu nadwieszo­ny nad tarasem. Wisunalat jest ukształtowany jak łódź, a ten sam kształt ludzie Wschodu nadawali swoim trumnom. Drewniane ściany mają wy­jątkowo kunsztowne i finezyjne rzeźbio­ne zdobienia. Chociaż już nie drewno jest tu budulcem, autorzy rekonstrukcji starali się oddać pierwotny kształt w stiuku. Wewnątrz znajduje się wywierający wrażenie zbiór rzeźb buddyjskich. Kolacja połączona z tradycyjnymi występami.   

Zwiedzanie bogato zdobionej Świątyni Złotego Miasta (Wat Xieng Thong), nad brzegiem Mekongu. Przykryta niskimi, rozłożystymi dachami, będącymi głównym wyróżni­kiem klasycznego stylu Luang Prabang, została zbudowana w 1560 r. i znajdowała się pod patronatem monarchy aż do 1975 r. W simie układ ośmiu masywnych filarów z szablonowym złotym ornamentem kieruje wzrok ku harmonijnym wizerun­kom Buddy w głębi, a także ku stropowi zdobionemu motywem kół prawa. Na ze­wnątrz, w tylnej części simu znajduje się kunsztowna mozaika, mająca za temat Drzewo Życia, umieszczone na ciemno­czerwonym tle. To właśnie zestawienie złota z głęboką czerwienią nadaje świąty­ni prawdziwie królewski wyraz. W centrum miasta, między wzgórzem Phu Si a Mekongiem, znajduje się Mu­zeum Pałacu Królewskiego (Ho Kham; Thanon Sisavangvong), umożliwiające poznanie historii regionu. Pałac wzniesiono w, 1904 r. jako rezy­dencję króla Sisayanga Yonga w miłej dla oka konwencji łączącej klasyczny styl laotański z francuskim. Budowla na pla­nie krzyża stoi na wielowarstwowym cokole. W jednej z sal od frontu znajduje się najcenniejszy obiekt muzealny, słyn­ny Budda Pha Bang, któremu miasto za­wdzięcza swą nazwę. Posążek wysokości 83 cm w pozie abhajamudra, oznaczają­cej nieustraszenie, jest wykonany niemal z czystego złota. Według legendy powstał na Sri Lance w I w. Khmerzy otrzymali go w darze i później przekazali z kolei kró­lowi Fa Ngumowi. Dwukrotnie posążek znalazł się w rękach Syjamczyków, osta­tecznie jednak w 1867 r. wrócił do Laosu. Budda Pha Bang dzieli miejsce z kilko­ma pięknymi, haftowanymi jedwabnymi parawanami i rzeźbionymi słoniowymi kłami, natomiast pozostała część mu­zeum mieści sporą kolekcję regaliów, portretów, prezentów od dyplomatów, cennych dzieł sztuki, fryzów, malowideł ściennych i mozaik. W północno-wschodniej części terenu ma swoją siedzibę Teatr Baletu Królew­skiego, dawniej jeden z budynków pałaco­wych. Przedstawie­nia, podczas których miejscowi tancerze prezentują tradycyjną taneczną interpretację fragmentów z Phra Lak Pbra Ram (laotańskiej wersji indyjskiego eposu Ramajam).  Wyprawa tradycyjną laotańską łodzią w górę Mekongu do słynnych Jaskiń Pak Ou, w których znajdują się tysiące posążków Buddy. Do znaj­dującej się niżej Tham Ting łatwo do­trzeć z poziomu rzeki. Górna, Tham Phum, do której prowadzą schody, jest znacznie głębsza, więc aby ją dokładnie zwiedzić, trzeba mieć latarkę.  Wizyta w wiosce Ban Phanon, której mieszkańcy trudnią się wyrobami tkackimi i produkcją ryżowego trunku lao-lao.