Podróż Wegierska Górka

Godzina 7.30 ruszam na Baranią Górę. Po drodze Glinne i….

Magurka Radziechowska - 1108 m n.p.m. szczyt w Beskidzie Śląskim, w ramieniu górskim odchodzącym od Magurki Wiślańskiej w głównym grzbiecie Pasma Baraniej Góry na wschód, nad dolinę Soły. Jest ważnym zwornikiem: od grzbietu opadającego ku Glinnemu odgałęzia się tu w kierunku północnym grzbiet biegnący w stronę Muronki. Wierzchołek zalesiony, chociaż od lat 90. XX w. lasy pocięte są tu licznymi wyrębami. Na grzbiecie łączącym Magurkę Radziechowską z Magurką Wiślańską znajdują się liczne drobne wychodnie skalne. Interesujące formacje skalne położone są również na południowych stokach tej góry.

Magurka Wiślańska - 1140 m n.p.m. szczyt w głównym grzbiecie pasma Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim, pierwszy na północ od szczytu Baraniej Góry. W kierunku wschodnim odgałęzia się tu potężny rozróg grzbietów górskich, sięgających na północ po dolinę Leśnej (szczyt Ostre), na wschód po Sołę (Glinne), zaś na południe po dolny bieg Kameszniczanki (Mała Barania). Dawniej wspólną nazwą "Magurka" określano cały wyrównany odcinek grzbietu od szczytu Magurki Wiślańskiej na zachodzie po Magurkę Radziechowską na wschodzie. Na grzbiecie tym, zbudowanym z gruboławicowych, gruboziarnistych piaskowców i zlepieńców istebniańskich, występują liczne wychodnie skalne w postaci ciągów ambon, grzybów skalnych czy pojedynczych, wystających z podłoża głazów. Zachodnie stoki Magurki Wiślańskiej, opadające ku dolinie Białej Wisełki, porośnięte lasem świerkowym z domieszką buka, jodły i jawora, wchodzą w skład rezerwatu przyrody Barania Góra.  

Barania Góra - kopulasty szczyt o wysokości 1220 m n.p.m. w południowo-wschodniej części Beskidu Śląskiego, drugi (po Skrzycznem) pod względem wysokości szczyt tego pasma. Jednocześnie jest najwyższym szczytem polskiej części Śląska Cieszyńskiego i polskiego Górnego Śląska. Węzeł szlaków turystycznych prowadzących m.in. na Skrzyczne, Malinowską Skałę, Przełęcz Salmopolską, do Wisły Czarne i Węgierskiej Górki. Przez szczyt przebiega Główny Szlak Beskidzki. Barania Góra oraz okoliczne szczyty to dobry punkt widokowy – na szczycie znajduje się ogólnodostępna, stalowa wieża widokowa. Panorama obejmuje m.in.: Beskid Śląski, Beskid Śląsko-Morawski, Beskid Żywiecki, Małą Fatrę, Beskid Mały.  

Mgła przesłoniła widoki z wieży – trudno

Schronisko PTTK na Przysłopie pod Baranią Górą położone jest na wysokości 900 m n.p.m. Pierwszy budynek schroniska został wybudowany w 1898 r. Był to drewniany domek myśliwski arcyksięcia Fryderyka Habsburga. Budynek został zdewastowany podczas I wojny światowej i dopiero pod opieką Górnośląskiego Oddziału PTT udało się go wyremontować i 15 lipca 1925 ponownie oddać do użytku. II wojnę światową budynek przetrwał szczęśliwie bez zniszczeń. A w 1946 został ponownie oddany do użytku. W latach 1973-1979, w związku z nasilającym się ruchem turystycznym, PTTK postawiło nowy trzypiętrowy budynek schroniska. W 1985, stary, drewniany budynek, wyłączony już wcześniej z użytku turystów, rozebrano i przeniesiono do Wisły na ulicę Lipową, gdzie stoi do dziś, jako siedziba PTTK w Wiśle.

Teraz w kierunku Kamesznicy – niebieski i żółty szlak.

Kamesznica leży w dolinie Kameszniczanki i jej dopływów: Bystrej (Złatnej) i Janoski, u południowych i wschodnich podnóży masywu Baraniej Góry. Zabudowania rozłożone są w większości na wysokości od 480 do 560 metrów n.p.m.. Wieś powstała na początku XVII w. Założona została na miejscu wcześniejszego osiedla pasterskiego przez ówczesną właścicielkę Żywiecczyzny, królową Konstancję. W 1720 r. po bezpotomnej śmierci wojewody wołoskiego Tomasza Jaska jego grunty w Kamesznicy przejął dwór żywiecki. Na polecenie ówczesnego „pana na Żywcu”, Franciszka Wielopolskiego, na ziemiach tych założono folwark, a zabudowania folwarczne wzniesiono u zbiegu Kamesznickiego Potoku i Bystrej. W wiekach XVII i XVIII Kamesznica była jedną z ostoi beskidzkiego zbójnictwa. Wywodziło się z niej wielu zbójników, a wśród nich jeden z najsłynniejszych beskidzkich „harnasiów” - Jerzy Fiedor, zwany Proćpakiem. Tragicznie zapisała się w dziejach Kamesznicy II wojna światowa. 11 października 1940 r. w ramach „Saybusch Aktion” hitlerowcy wysiedlili ze wsi 1269 osób - najwięcej na całej Żywiecczyźnie. Jednocześnie pobliskie lasy były terenem działania partyzantki. Jedną z większych potyczek z Niemcami stoczyli partyzanci w samej wsi, w pobliżu kościoła. 3 września 1943 r. hitlerowcy, w odwecie za współpracę mieszkańców wsi z ruchem oporu, powiesili tu 10 zakładników. Ich śmierć upamiętnia pomnik w pobliżu poczty.

 Zabytki:

a. Zespół zabudowań dworskich rodu Potockich, po prawej stronie drogi wiodącej do Złatnej, obejmujący:

- klasycystyczny dwór z 1833 r.; parterowy, zbudowany na rzucie prostokąta, murowany i kryty gontem; od frontu wydatny ryzalit wejściowy z owalnymi oknami, od strony przeciwnej - pięcioosiowa fasada z niewielkim tarasem, opadającym wysokimi schodami do ogrodu; we wnętrzach, zajmowanych obecnie przez Administrację Lasów Państwowych, zachował się z dawniejszych czasów jedynie marmurowy, neogotycki kominek;

- budynek zwany kancelarią, z czworoboczną, drewnianą wieżą zegarową nakrytą baniastym, gontowym hełmem;

- dawną suszarnię szyszek (obecnie dom mieszkalny);

- kamienny krzyż, z datą na cokole "1833 i herbem Potockich - Pilawa;

- kaplicę Matki Bożej Szkaplerznej.

b. Park dworski w stylu angielskim, z niewielkim stawem, o bogatym drzewostanie, na który składają się lipy, modrzewie, jawory, jesiony, 250-letnie sosny wejmutki, 150-letnia tuja i in.  

c. Kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Świata.

d. Kościół Imienia Najświętszej Marii Panny.

 Milówka - wieś w powiecie żywieckim, siedziba gminy Milówka, leżąca w Beskidzie Żywieckim nad rzeką Sołą. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1537. Do jej powstania przyczyniły się dwie grupy ludność. Najpierw w XVI w. wędrujący w górę rzeki Soły osadnicy polscy stopniowo zagospodarowywali okoliczne nieużytki i karczowali lasy. Po nich w wyższe partie gór Beskidu Żywieckiego w XVI wieku przybyli pasterze wołoscy, którzy się następnie zasymilowali ze wcześniejszymi osadnikami.

Zabytki:

- Muzeum regionalne Stara chałupa – chałupa konstrukcji zrębowej z 1739 r. Obiekt znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa śląskiego.

- Kościół Wniebowzięcia NMP z 1834, pierwszy kościół wybudowany w latach 1628-1630.

- Kaplica św. Antoniego

- Pomnik na "Sumowej Grapie" z 1910 r.,  

- Kaplica na Jurosce w Kolonii Prusów

- Chałupa drewniana z 1864 r. w Kolonii Prusów

- Perła architektury drewnianej – dach budynku obok Kaplicy św. Antoniego

Cisiec - wieś w gminie Węgierska Górka. Cisiec leżący w dolinie rzeki Soły, z siedzibą gminy łączy Trakt Cesarski. Powstał w XVIII w. za panowania cesarza Józefa II, jako najkrótszy szlak komunikacyjny łączący Kraków z Wiedniem. Wzdłuż fragmentu Traktu wiodącego do Ciśca wytyczono 2-kilometrową trasę spacerową – biegnie Głównym Szlakiem Beskidzkim im. K. Sosnowskiego. Nazwa wsi pochodzi od lasku cisowego znajdującego się w miejscu w którym powstała miejscowość. Sławna na całą Polskę jest historia kościoła parafialnego (parafia św. Maksymiliana Kolbego) z 1972 r. Ówczesne władze nie chciały udzielić pozwolenia na budowę świątyni. Po wcześniejszych drobiazgowych przygotowaniach mieszkańcy Ciśca wznieśli więc budynek w ciągu jednej nocy, na przygotowanych przedtem fundamentach. Zabudowa Ciśca skupia się przede wszystkim wzdłuż dwóch równoległych dróg, biegnących po obu stronach Soły. Od tychże dróg odchodzą niekiedy krótkie uliczki, prowadzące do dalej położonych posesji. Wyjątek stanowi droga „na Cisieckie” (długa na ok. 2 km), odchodząca od drogi głównej i biegnąca wzdłuż lewego brzegu Żabniczanki.

I na tym koniec wycieczki.